Αλιεύει η Αλεξία Τσούνη
«Η Εβη Τουλούπα συνέδεσε το όνομά της με την ιστορία της ελληνικής αρχαιολογίας τις τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα», επισήμαινε σε συλλυπητήριο μήνυμά της χθες η υπουργός Πολιτισμού για τον θάνατο της επιφανούς αρχαιολόγου στα 97 της χρόνια.
Η Εβη Τουλούπα είχε πράγματι συνδεθεί με κορυφαίους φορείς, όπως το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο ή το Αρχαιολογικό Μουσείο Ελευσίνας, Εφορείες αρχαιοτήτων (Επτανήσου, Ηπείρου, Εύβοιας) στις οποίες διετέλεσε προϊσταμένη, με σπουδαίες αρχαιολογικές μελέτες και δημοσιεύσεις.
Κυρίως όμως συνδέθηκε με την Ακρόπολη, όπου ως διευθύντρια της Α’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων (από το 1982) συνεργάστηκε με τους αρχιτέκτονες και τους μηχανικούς που είχαν αναλάβει τα αναστηλωτικά έργα στον Ιερό Βράχο, συμμετείχε στην Επιτροπή Συντηρήσεως Μνημείων Ακροπόλεως και έπεισε την τότε υπουργό Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη για την ανάγκη αποκατάστασης του κτιρίου Weiler στο οικόπεδο Μακρυγιάννη προκειμένου να στεγαστεί το Κέντρο Μελετών Ακροπόλεως. Το 1987 ιδρύθηκε με δική της πρωτοβουλία η Ενωση Φίλων Ακροπόλεως (ΕΦΑ).
Σπούδασε αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και παρακολούθησε με υποτροφία μαθήματα στο Pontifico Istituto di Archaeologia Christiana στη Ρώμη (1953-1954). Το 1955 άρχισε να εργάζεται ως επιστημονική συνεργάτις στο πρόγραμμα του αποκιβωτισμού των αρχαιοτήτων στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, στο οποίο απέστρεψε αργότερα (1965-1973) ως επιμελήτρια της Συλλογής Χαλκών.
Το 1960, τοποθετήθηκε επικεφαλής στην Εφορεία Επτανήσου, λίγο αργότερα (1963-1965) προϊσταμένη στους νομούς Βοιωτίας και Φθιώτιδας και το 1973 προϊσταμένη επίσης στην Αρχαιολογική Εφορεία της Ηπείρου. Το 1975, μετατέθηκε στη Γ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων και εργάστηκε για ένα εξάμηνο στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ελευσίνας, μέχρι να αποσπαστεί στην Κεντρική Υπηρεσία του ΥΠΠΟ ως στενή συνεργάτις του γενικού επιθεωρητή Αρχαιοτήτων και Αναστηλώσεως, Δημήτρη Λαζαρίδη. Στη συνέχεια (1976-1980), ως προϊσταμένη της νεοσύστατης Εφορείας Ευβοίας, συνεργάστηκε με τη Βρετανική Αρχαιολογική Σχολή για τη διάσωση των τάφων και του Ηρώου στο Λευκαντί.
Το 1982 της ανατέθηκε η διεύθυνση της Α’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων. Μεγάλος και πολύτιμος υπήρξε και ο αριθμός των επιστημονικών της δημοσιεύσεων σε διεθνούς κύρους αρχαιολογικά περιοδικά στα ελληνικά, γερμανικά, αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά. Μια επιλογή συγκεντρώθηκε σε δυο εκδόσεις: α) Από την Πνύκα στο Παγκράτι (Ενωση Φίλων Ακροπόλεως, 2004) και β) Περασμένα και όχι ξεχασμένα (Ωκεανίδα, 2008).
Πηγή: https://www.efsyn.gr/tehnes/art-nea/314238_pethane-mia-spoydaia-kyria-tis-arhaiologias