Παγκόσμια Ημέρα AIDS: Η Θετική Φωνή γράφει για την κοινωνική διάσταση του HIV

Αλιεύει η Κατερίνα Πράπα

Η Θετική Φωνή ιδρύθηκε το 2009 με σκοπό την προάσπιση των δικαιωμάτων των οροθετικών, την αντιμετώπιση της εξάπλωσης του HIV/AIDS, καθώς και τον περιορισμό των κοινωνικών και οικονομικών επιπτώσεών του στην Ελλάδα. Ο οργανισμός που έχει κάνει τεράστιο έργο όλα αυτά τα χρόνια για την ενημέρωση του ευρύτερου πληθυσμού σχετικά με τον ιό, όσον αφορά στην πρόληψη του, αλλά και στη ζωή μετά τη μετά τη διάγνωσή του ιού, όπως και στην καταπολέμηση του στίγματος γύρω από την οροθετικότητα, με αφορμή τη σημερινή μέρα που είναι η Παγκόσμια Ημέρα AIDS, μέσω της Υπεύθυνης Επικοινωνίας κάνει ένα σχόλιο για την κοινωνική διάσταση του HIV, πώς αντιμετωπίζει η κοινωνία σήμερα έναν άνθρωπο που ζει με τον ιό, αλλά και για την κατεύθυνση που πρέπει να κινηθούν οι πολιτικές της πολιτείας στο μέλλον.

Διαβάστε το κείμενο της Ελίζας Γκορόγια, Υπεύθυνη Διεκδίκησης & Επικοινωνίας της Θετικής Φωνής και μην ξεχνάτε ότι το HIV/AIDS είναι κάτι που μας αφορά όλους, αν θέλουμε να ζούμε σε μία συμπεριληπτική και δίκαιη κοινωνία.

«OΗΙV αποτελεί πλέον ένα χρόνιο διαχειρίσιμο νόσημα και οι άνθρωποι που λαμβάνουν αγωγή δε μπορούν να μεταδώσουν τον ιό. Όμως η άγνοια αλλά και ένας ηθικός πανικός γύρω από το θέμα και τη σεξουαλικότητα εν γένει συνεχίζει να επιβαρύνει τις ζωές των ανθρώπων που ζουν με HIV και τις κοινωνικές ομάδες που είναι δυσανάλογα ευάλωτες σε αυτόν.

Η απουσία ενός ενημερωμένου δημόσιου διαλόγου γύρω από τον HIV/AIDS, ή μάλλον η επιλεκτική αναπαραγωγή μύθων και τα ταμπού γύρω από τη σεξουαλικότητα συντελούν στις διακρίσεις που καθιστούν κάποια άτομα πιο ευάλωτα στην έκθεση και κάνουν τον HIV/AIDS να ξεπερνάει το πεδίο της ιατρικής και να αποτελεί μια ανατομία κοινωνικών ανισοτήτων.

Συναντάμε συχνά ένα νήμα πολλαπλών κοινωνικών αποκλεισμών, είτε ως παράγοντες που συνετέλεσαν στο να είναι το άτομο πιο ευάλωτο στην έκθεση στον ιό είτε ως αποτέλεσμα του στίγματος αφότου διαγνώστηκε. Πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο που κάνει τον HIV/AIDS ένα κοινωνικο-πολιτικό θέμα.

Αυτό που συνεχίζει να επιβεβαιώνεται μέσα στις δεκαετίες είναι πως οι κοινωνικές ανισότητες, η φτωχοποίηση, η αποδυνάμωση των δημόσιων υπηρεσιών υγείας και η ελλιπής πρόσβαση σε αυτές είναι αυτές που δημιουργούν τις συνθήκες για την εξάπλωση του ιού σε ευάλωτους πληθυσμούς οι οποίοι μετά στιγματίζονται, εργαλειοποιούνται ως υπαίτιοι και περιθωριοποιούνται περαιτέρω. Τέτοια είναι η περίπτωση των γκέι ανδρών, της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας εν γένει, των ατόμων που εργάζονται στο σεξ, των ανθρώπων που κάνουν χρήση ψυχοδραστικών ουσιών κτλ.

Καλούμαστε να μιλήσουμε για όλες τις συνθήκες που κάνουν άτομα ευάλωτα στην έκθεση, και για το τραύμα πριν και μετά τη διάγνωση. Να αντιστρέψουμε υποκείμενα και αντικείμενα και σχέσεις υπαιτιότητας. Να αναλάβουμε ευθύνη για τις θέσεις “ομοίου”, “υγιούς” και “κανονικού” που κατοικούμε χωρίς τις οποίες δεν θα υπήρχαν, ούτε θα μπορούσαν να υπάρχουν, σε θέση αντίστιξης αυτοί που είναι “άλλο” και “μη κανονικό” και “από αλλού”.

Σαράντα χρόνια μετά την πρώτη επίσημη αναφορά στον HIV, όσα έχουμε μάθει μας καλούν να διασφαλίσουμε την πλήρη πρόσβαση κάθε ατόμου στην έγκυρη ενημέρωση, την πρόληψη και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Καλούμαστε ακόμη να μιλήσουμε για τον υγιειισμό, για το “άλλο”, για τη σωματική αυτονομία και την αυτοδιάθεση.