O Κούγιας και το χρέος να αντιδράσουμε

Γράφει η Δέσποινα Κουτσούμπα

Αλιεύει η Σίσσυ Βωβού

Την Παρασκευή (8/4) στην συνεχιζόμενη δίκη του Λιγνάδη για κακοποίηση ανηλίκων και ενός ενήλικα, κι ενώ κατέθετε το θύμα Σ. που βιάστηκε στην Επίδαυρο σε ηλικία 17 ετών, ο συνήγορος του Δ. Λιγνάδη, εκπροσωπώντας τον πελάτη του, προέβη μέσα στο δικαστήριο σε μια αδιανόητη κίνηση: πλησίασε το θύμα -βρέθηκε πίσω του όπως και ο Λιγνάδης δηλαδή- και προσπάθησε να το ακουμπήσει για να “αναπαραστήσει” τον τρόπο του βιασμού που το θύμα περιέγραφε! Να τον ακουμπήσει για να αποδείξει -τάχα- ότι αυτό που περιέγραφε ο μάρτυρας για τον τρόπο ακινητοποίησής του είναι αδύνατο να συμβεί.

Οπότε τον πλησίασε και πήγε να τον πιάσει στο σημείο που ο Σ. έλεγε ότι τον ακινητοποίησε ο Λιγνάδης, όπως κοιμόταν στο κρεβάτι. Το θύμα αντέδρασε, η δικηγόρος του αντέδρασε, και αντέδρασαν και κάποιοι άνθρωποι από το λιγοστό ακροατήριο της δίκης.

(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: μόνο 5 διαπιστευμένοι δημοσιογράφοι, 3 πολίτες και 2 από το περιβάλλον Λιγνάδη επιτρέπονται στην αίθουσα! 3 πολίτες όλοι κι όλοι. Χτες εγώ ήμουν στη δίκη και ήμουν όλη την ώρα απέξω, στον διάδρομο, γιατί “είχαν συμπληρωθεί οι 3 θέσεις πολιτών”, ενώ μέσα στην αίθουσα υπήρχαν περίπου 30 άδεια καθίσματα). Το μετέφερε ως είδηση και το Παρατηρητήριο της Δίκης Λιγνάδη (LignadisTrialWatch) και ο δικηγόρος των θυμάτων Γ. Βλάχος (Ioannis Vlahos) με δημόσια ανάρτησή του, ενώ και το δικαστήριο είπε στον Κούγια να απομακρυνθεί από το θύμα.

Για να συνειδητοποιήσουμε πόσο αδιανόητο είναι αυτό που έκανε ο Κούγιας, ας σκεφτούμε σε μια δίκη όπου κάποιος καταγγέλλει ότι τον μαχαίρωσαν: θα μπορούσε ο συνήγορος του κατηγορουμένου να πάρει ένα μαχαίρι και να απειλεί το θύμα ως… “αναπαράσταση” του πώς συνέβη το περιστατικό γιατί -κατά τη γνώμη του συνηγόρου- το θύμα πέφτει σε αντιφάσεις; Ε αυτό ακριβώς έκανε ο Κούγιας.

Δυστυχώς το μαχαίρι δεν είναι “τραβηγμένο” ως αναλογία, γιατί ο Κούγιας εξέταζε ένα θύμα κακοποίησης, το οποίο αναγκαστικά πρέπει στην κατάθεσή του να επαναφέρει ξανά και ξανά το πώς συνέβη η κακοποίηση, να ανοίγει ξανά και ξανά το τραύμα του και να το παρουσιάζει μπροστά στο δικαστήριο, τους ενόρκους, τον Κούγια, τον Λιγνάδη, τους δημοσιογράφους, τους δικηγόρους.

Είναι μια απολύτως τραυματική διαδικασία, που αυτές τις μέρες τη βιώνουν πολλά θύματα: στη διπλανή αίθουσα ήταν η δίκη της “ιστιοπλοΐας”, όπου κατέθετε η Αμαλία, το κορίτσι που βιάστηκε κατ΄ εξακολούθηση από τον προπονητή της ενώ ήταν ανήλικη. Κι έπρεπε ξανά και ξανά να περιγράψει και να απαντήσει τις ερωτήσεις της συνηγόρου. Το λέω εδώ όσο πιο ψυχρά μπορώ, πιστέψτε με όμως, κανείς και καμιά σας δεν θα ήταν ψύχραιμος όχι αν βρισκόταν στη θέση της Αμαλίας ή του Σ., αλλά απλώς αν ήταν στον διάδρομο και μίλαγε λίγο με τους γονείς της Αμαλίας και τους φίλους του Σ. Εμένα το στομάχι μου σφίχτηκε πολλές φορές χτες, χωρίς καν να είμαι μέσα στις αίθουσες!

Ναι, για τα θύματα η επαναλαμβανόμενη λεκτική μεταφορά όσων υπέστησαν είναι ένα ακόμη τραύμα που αιμορραγεί, μια νέα κακοποίηση. Η προσπάθεια αυτό να “αναπαρασταθεί” και με πράξεις και κινήσεις -αυτό που έκανε ο Κούγιας δηλαδή- είναι σαν ο Κούγιας να πήρε ένα μαχαίρι και να απειλούσε τον Σ.

Ένα από τα βασικά αιτήματα όσων ασχολούνται με κακοποίηση παιδιών, και ένα από τα βασικά αιτήματα του κινήματος #metoo είναι να αλλάξει θεσμικά το σύστημα για τα θύματα κακοποίησης, ώστε να μην κακοποιούνται εκ νέου τα θύματα σε ανακριτικές και δικαστικές αιθουσες. Ειδικά τα ανήλικα θύματα. Κι ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα το καταφέρουμε. Ως τότε όμως, χρειάζεται ξανά και ξανά να μπουν όρια στο ρόλο του συνηγόρου, που οφείλει να υπερασπίζεται τον πελάτη του με κάθε τρόπο που δεν θα κακοποιεί τα θύματα μέσα στη δικαστική αίθουσα ή στα τηλεοπτικά κανάλια.

Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με τον Κούγια! Γιατί είμαι σίγουρη ότι και Κώδικα Δεοντολογίας να είχε φτιάξει ο ΔΣΑ για τέτοιες δίκες (που κατά τη γνώμη μου θα πρεπε να φτιάξει), δεν θα βρισκόταν κανείς να γράψει μέσα σε έναν τέτοιο Κώδικα “ο συνήγορος δεν θα αγγίζει το θύμα” γιατί ΠΟΙΟΣ ΥΠΗΡΧΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΥΠΗΡΧΕ ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΕ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΘΥΜΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕ ΝΑ ΤΟ ΠΙΑΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΣΗ μέσα στο δικαστήριο; Προφανώς κανείς! Ποιος θα σκεφτόταν να γράψει σε ένα τέτοιο Κώδικα ότι “ο συνήγορος δεν μπορεί να στοχοποιεί δημοσιογράφους που πήραν συνέντευξη και δικηγόρους που εκπροσωπούν τα θύματα ως “σκευωρούς”; Κανείς.

Γιατί ποιος να το πίστευε ότι εκτός από το ΣΕΗ, την Αριστερά, την αντιπολίτευση ή τους πολίτες που κινητοποιούνται ενάντια στην τσιμεντοποίηση του Ελληνικού, ο Κούγιας θα έδειχνε ως “σκευωρούς” επίσης τις δημοσιογράφους που πήραν συνέντευξη από τα θύματα και τους δικηγόρους των θυμάτων; Ποιος να το περίμενε ότι στο λόγο της υπεράσπισης του Λιγνάδη θα χώραγαν η Ναταλί Χατζηαντωνίου, η Έλενα Ακρίτα, ο Δημήτρης Αγγελίδης και η Μαρινίκη Αλεβιζοπούλου;

Όλα αυτά μαζί τα έχει κάνει ο Κούγιας, εξ ονόματος του πελάτη του Δ. Λιγνάδη (ο δικηγόρος στο δικαστήριο μιλά εξ ονόματος του πελάτη του. Κι αν ο πελάτης του διαφωνεί με αυτά που λέει ή κάνει ο συνήγορός του, τότε μπορεί να τον απομακρύνει. Ο Λιγνάδης και ο δικηγόρος του φαίνονται όμως να ταυτίζονται σε όλα: και στη δράση και στη σκέψη και στο πώς αντιμετωπίζουν τα θύματα και στο σε ποιες “δημόσιες σχέσεις” τους βασίζονται για να μείνουν ατιμώρητοι για τις πράξεις τους).

Ο Κούγιας κάνει και κάτι επιπλέον: με κάθε ευκαιρία δημόσιας παρουσίας του -και ειδικά στα κανάλια- ποινικοποιεί την ομοφυλοφιλία, την παρουσιάζει ως κάποια “παρέκκλιση” από την κανονικότητα, που δικαιολογεί κάθε κακοποίηση (αυτά κάνουν αυτοί οι “ανώμαλοι” μας λέει περίπου), στοχοποιεί τα θύματα και όποιον έχει ασχοληθεί με την υπόθεση (πχ τους δημοσιογράφους), ποινικοποιεί την αλληλεγγύη στα θύματα, χρησιμοποιώντας έναν σαφέστατα ομοφοβικό και σεξιστικό (“παλαιάς κοπής” θα έλεγα, ανακαλώντας την άθλια ρήση Χαϊκάλη) και παραληρηματικό λόγο. Για τη στάση του αυτή, που παραβιάζει μια ντουζίνα άρθρα του αντιρατσιστικού νόμου, έχει λάβει ήδη εξώδικο από την Τζεφ Μοντάνα και καταγγελία από το ΣΥΔ στο πειθαρχικό του Δικηγορικού Συλλόγου, που εκκρεμεί.

Όπως όλοι βλέπουμε όμως, δεν σταματάει. Συνεχίζει απτόητος να προβαίνει σε κάθε εξωφρενική πράξη. Κι αντί να απολογηθεί για όσα εξωφρενικά κάνει, επιχειρεί να βγει κι από πάνω! Σήμερα έβγαλε ανακοίνωση τάχα για να πληροφορήσει ότι ουδέποτε συνέβη το περιστατικό στη δίκη και να απειλήσει όσους το αποκάλυψαν. Στην πραγματικότητα, η ανακοίνωση αυτή στόχο έχει να βγάλει προς τα έξω τη “συλλογιστική” του Κούγια ότι ο Σ. έχει πέσει σε αντιφάσεις.

Βρίσκει λοιπόν την ευκαιρία στις πρώτες παραγράφους να εξιστορήσει τον βιασμό (!) με κάθε λεπτομέρεια και φαρδιά πλατιά στην αρχή της ανακοίνωσης να πει ότι το θύμα ήταν 18 χρονών (!), δηλαδή ενήλικας. Γενικά στις ανακοινώσεις του Κούγια, κάθε δεύτερη λέξη είναι ψέμα, ή αν δεν είναι ψέμα, έχει συνδυαστεί με τέτοιο τρόπο που να διαστρεβλώνει την αλήθεια. Γνωρίζει ο Κούγιας ότι η δήλωσή του αυτή θα παίξει σε όλα τα ΜΜΕ χωρίς αντίλογο της άλλης πλευράς, έτσι, γιατί “είναι του Κούγια”.

Ακόμη και σε αυτό το παραληρηματικό κείμενο, βρίσκει ευκαιρία να χώσει τον ομοφοβικό του λόγο και να στοχοποιήσει όποιον δημοσιογράφο δεν γουστάρει: “οι μοναδικοί αυτόπτες στο ακροατήριο ήταν οι δύο μόνο συντάκτες, ο ένας σχετικά εύσωμος που τον έχω συναντήσει μόνο σε δίκες ομοφυλοφίλων, όπως του αείμνηστου Μένη Κουμανταρέα, και σε αυτή που εκδικάζεται, και πληροφορήθηκα ότι εργάζεται στην Εφημερίδα των Συντακτών, και η δεύτερη είναι μία αδύνατη κυρία, κουρεμένη με αγορίστικο τρόπο, που με πληροφόρησαν ότι εργάζεται σε κάποιο παρατηρητήριο” ενώ παρακάτω μας πληροφορεί ότι θα ζητήσει τα ονόματα των δημοσιογράφων (μια χαρά τα ξέρει τα ονόματα, αλλά τα “μιάσματα” κατά τον Κούγια πρέπει να αναφέρονται χωρίς όνομα ή με λάθος όνομα ή στοιχεία. Άλλωστε μια χαρά γνώριζε όλων τα ονόματα όταν στην πρώτη μέρα της δίκης ήθελε να έχουν πρόσβαση σε αυτήν η Μάνδρου και η Κανδύλη και όχι οι δημοσιογράφοι του Παρατηρητηρίου, της ΕφΣυν και του Ριζοσπάστη. Καμία έκπληξη βέβαια). Απάντηση σε αυτό έβγαλε το Παρατηρητήριο της Δίκης Λιγνάδη (θα τη βρείτε στα σχόλια) και φαντάζομαι θα απαντήσει και η ΕφΣυν.

Το ότι όμως έχει μούτρα να θυμίζει στους πάντες ο Κούγιας ότι τις ίδιες τωρινές καφρίλες τις έχει επαναλάβει και στη δίκη των δολοφόνων του Μένη Κουμανταρέα, σπιλώνοντας τη μνήμη του εκλιπόντα και λερώνοντάς τον με τις αχρειότητές του, με ξεπερνάει. Όπως με ξεπερνάει και το ότι ο τρόπος να περιγράψει τους δύο δημοσιογράφους είναι να κλείσει το μάτι στους αναγνώστες του ότι επρόκειτο για “έναν γκέι και μια λεσβία” -άρα δύο αναξιόπιστους τύπους, άλλωστε έχετε δει εσείς ποτέ κοντοκουρεμένη γυναίκα να είναι αξιόπιστη;

Ο Κούγιας λοιπόν είναι ένα κεφάλαιο μόνος του. Όχι μόνο στις δίκες του #metoo, όπως έχει δείξει η μακρά παρουσία του στις αίθουσες. Ο Κούγιας όπως και ο Δ. Λιγνάδης άλλωστε (και σε αυτό ταιριάζουν) απολαμβάναν και απολαμβάνουν ακόμη μια ασυλία από ένα μεγάλο μιντιακό φάσμα, γιατί απολάμβαναν και απολαμβάνουν ασυλία από ένα συγκεκριμένο πολιτικό φάσμα. Ο Κούγιας δεν ανέλαβε τυχαία τον Δ. Λιγνάδη, δηλαδή εκείνο τον άνθρωπο που έχει φωτογραφίες με όλο το πολιτικό σκηνικό, τον άνθρωπο που στήριζε μέχρι τέλους η Λ. Μενδώνη, τον άνθρωπο που δεν τολμούσε να αδειάσει το Μαξίμου, τον άνθρωπο που στήριζε μέχρι τέλους ο Μπαμπινιώτης, τον άνθρωπο τον οποίο θα πάει να υπερασπιστεί η Έλενα Κούρκουλα…

Και μπορεί μεν η χιονοστιβάδα αποκαλύψεων και μηνύσεων (ελάχιστων σε σχέση με τον πραγματικό αριθμό των θυμάτων του) να οδήγησε τελικά στη σύλληψη και παραπομπή του, αλλά το “σύστημα” δεν αφήνει έκθετα τα παιδιά του. Το σύστημα λοιπόν παρέχει ασυλία, ώστε η τηλεδίκη να ανατρέψει το περιεχόμενο της δικογραφίας -και να αναστρέψει στο μυαλό του κόσμου αυτό που κατάλαβε πέρσι: ότι ένας άνθρωπος με την εξουσία που του έδινε η θέση του στο Αρσάκειο, στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, στα σαλόνια του πολιτικού συστήματος, επί δεκαετίες χρησιμοποιούσε την ισχύ και τις γνωριμίες του για να κακοποιεί ανηλίκους και να μένει ατιμώρητος!

Το “σύστημα” αυτό έχει κι άλλη μια εμμονή άλλωστε: δεν γίνεται να χάσει από κάποια ανώνυμα 15χρονα, κάποιους τυχάρπαστους αδύναμους και χωρίς καμία στήριξη ανθρώπους που αποφάσισαν να μιλήσουν. Δεν γίνεται να χάσει επειδή χιλιάδες άλλοι ανώνυμοι στάθηκαν στο πλευρό αυτών των 4 θυμάτων και οδήγησαν το πουλέν της αστικής ιντελιγκέντσιας της χώρας στη φυλακή! Μπορεί να έκανε μια προσωρινή υποχώρηση πέρσι, αλλά το “σύστημα” αυτό δεν συγχωρεί και θέλει να πάρει τη ρεβάνς. Δεν γίνεται η αλληλεγγύη να νικήσει το πολιτικό σύστημα -σκεφτείτε τη φράση αυτή να την εκστομίζει με μίσος ο Ευάγγελος Βενιζέλος για να καταλάβετε τι εννοώ…

Τα θύματα του Λιγνάδη δεν ήταν μόνα τους και δεν είναι μόνα τους! Όπως πέρσι αναγκάστηκαν να απολογηθούν οι “στο μάτι του κυκλώνα για το τίποτα γνωστός σκηνοθέτης-ηθοποιός”, όπως πέρσι αναγκάστηκε η κυβέρνηση -δια της “εξαπατημένης” κ. Μενδώνη- να αδειάσει τον “επικίνδυνο άνθρωπο” Δ. Λιγνάδη, έτσι και τώρα πρέπει να τους αναγκάσουμε να ανακρούσουν πρύμνα στο ξέπλυμα των πρακτικών του Αλ. Κούγια. Να στηρίξουμε τα θύματα στην συνεχιζόμενη κακοποίησή τους από τον Δ. Λιγνάδη, αυτή τη φορά μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου. Να φτάσει και στον τελευταίο άνθρωπο που (δεν) παρακολουθεί στενά τα τεκταινόμενα το τι έκανε ο Κούγιας μέσα στη δίκη. Να φτάσει η (στ)Οργή μας μέχρι την πόρτα του δικαστηρίου, το πειθαρχικό του ΔΣΑ. Ναι, εμείς οι χιλιάδες ανώνυμοι έχουμε δύναμη απέναντι σε κάθε κακοποιητή, κάθε Κούγια και κάθε ξεπλυματία στα ΜΜΕ και στο πολιτικό σύστημα.

Στηρίζουμε τα θύματα του Λιγνάδη
Είμαστε με όσους στοχοποιεί ο Αλέξης Κούγιας
Είμαστε όλοι μια μεγάλη αγκαλιά για όσους υποφέρουν.

ΠΗΓΗ: tvxs.gr