ΒΙΒΛΙΟ: Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ

Αλιεύει η Σίσσυ Βωβού

Από τους τοίχους των Athina Papanikolaou και Alexandra Ioannidou το σχόλιο.

“Τα βιβλία γίνονται γέφυρα να γνωρίσουμε τους γείτονες.
Από τη Βόρεια Μακεδονία μας ήρθε αυτό το διαμαντάκι γυναικείου λόγου. Συγγραφέας η νεαρή Ρούμενα Μπουζάροφσκα (γεν. 1981).

11 συναρπαστικοί μονόλογοι γυναικών κάτω από τον τίτλο ” Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ” (εκδ. Gutenberg 2022, μετάφραση Αλεξάνδρα Ιωαννίδου). Μεταφρασμένο ήδη σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες και βραβευμένη η συγγραφέας.

Φεμινιστικός λόγος, διαβρωτικό χιούμορ, σαρκασμός που απευθύνεται στους άντρες αλλά δεν χαρίζεται στις γυναίκες.
11 διαφορετικές γυναίκες από τη γειτονική μας χώρα απευθύνονται στους άντρες τους, ξεγυμνώνοντας τα ελαττώματά τους με γενναιότητα, ειλικρίνεια, χωρίς αναστολές και σεμνοτυφία.

Παρελαύνουν άντρες μοιχοί, είρωνες, χειριστικοί, βάναυσοι, παραβατικοί, ψωροπερήφανοι, υπερφίαλοι..
Η Buzarovska βγάζει τη γλώσσα στην πατριαρχία και φέρνει στην επιφάνεια τις παθογένειες των σχέσεων εντός του πλαισίου της.

Ο Ζόραν, ο Γκέντσο, ο Μανόλης, ο Πέταρ, ο Στόγιαν κι άλλοι που δεν έχουν όνομα μπορούν άνετα να είναι ο Κώστας, ο Γιάννης, ο Στέφανος, ο Δημήτρης, ή… ο John, o Boris, o Sven, o Luciano, o Phillip o….

Το διάβασα απνευστί. Κοινοτυπία, αλλά θα την γράψω. Είναι πολλά αυτά που μας ενώνουν και ειδικά εμάς τις γυναίκες. Η καλή λογοτεχνία σπάει τα σύνορα, ανοίγει τον δρόμο, φανερώνει τα όμοια, θεμελιώνει τους δεσμούς.

Όσο διάβαζα τις ιστορίες της Μπουζάροφσκα θυμήθηκα όλες τις γυναίκες των παιδικών μου χρόνων. Τις παραθερίστριες από τα Σκόπια, το Μοναστήρι (Bitola), το Τέτοβο και βορειότερα, από τη σημερινή Σερβία, που έπιναν καφέ με τη μαμά μου στις ακτές της Πιερίας, το 60 και το 70, και κείνα τα χαρούμενα κορίτσια τους, τη Σβέτα, τη Βέσνα, τη Ρωξάνη, που παίζαμε μαζί κι ονειρευόμασταν το μέλλον μας. Αυτές είναι οι γυναίκες, εμείς όλες είμαστε οι γυναίκες που μιλούν με την ένταση της φωνής της χαρισματικής Μπουζάροφσκα.

Δεν γνωρίζω τη Μακεδονική γλώσσα, λίγες εκφράσεις θυμάμαι από τα κοινά μας καλοκαίρια, αλλά τα ελληνικά της δεινής μεταφράστριας και καθηγήτριας Σλαβολογίας στο ΠΑΜΑΚ, Αλεξάνδρας Ιωαννιδου, είναι εγγύηση για την ποιότητά της μετάφρασης. Το γνωρίζουμε από την προηγούμενη δουλειά της στο έργο του Τολστόι, της Πολωνής νομπελίστριας Τοκάρτσουκ, του Βούλγαρου Γκοσποντίνωφ, κι άλλων.

Η λογοτεχνία καταγράφει όσα δεν μπορούν να ειπωθούν, όσα τα καταπίνει το σκοτάδι.
Τα Βαλκάνια μας, ο κοινός μας τόπος, έχουν σπουδαίες φωνές.
Καιρός να τις μάθουμε.”