Γράφει η Σίσσυ Βωβού
Κύκλος αντιπαράθεσης εξελίχθηκε μεταξύ της γερμανικής αστυνομίας και του υπουργού Εσωτερικών από τη μια, και των υπουργείων Δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη της Ελλάδας από την άλλη, με αφορμή την αντιμετώπιση “ανήλικου” πρόσφυγα που κατηγορείται για το βιασμό και φόνο της 19χρονης φοιτήτριας στη Γερμανία στις 16 Νοεμβρίου του 2016.
Ο “ανήλικος” πρόσφυγας είχε ζητήσει άσυλο στην Ελλάδα στις αρχές του 2013, δηλώνοντας ότι είναι 17 χρόνων. Δεν του δόθηκε άσυλο, και τα στοιχεία από τη δακτυλοσκόπησή του καταχωρήθηκαν στην ευρωπαϊκή βάση δεδομένων (Eurodac). Στη συνέχεια, έκανε επίθεση για κλοπή σε 20χρονη φοιτήτρια στην Κέρκυρα, την οποία και έσπρωξε από ύψος 8 μέτρων με αποτέλεσμα τον βαρύ τραυματισμό της, για την οποία συνελήφθη και καταδικάστηκε σε 10ετή κάθειρξη από δικαστήριο ανηλίκων.
Αποφυλακίστηκε με βάση το νόμο για την έκτιση των 2/3 της ποινής του, στις 30 Οκτωβρίου 2015, μετά και την πραγματοποίηση 581 ημερών εργασίας, υπό τον όρο της εμφάνισης σε Αστυνομικό Τμήμα κάθε μήνα. Δεν τήρησε τον όρο τον Δεκέμβριο του 2015, και η αποφυλάκιση ανακλήθηκε. Στη συνέχεια, οι ελληνικές αρχές δεν εξέδωσαν ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψής του, όπως όφειλαν. Σύντομα κατάφερε και έφτασε στη Γερμανία, όπου ως “ανήλικος” πάντα, διαρκής 17χρονος, τοποθετήθηκε σε οικογένεια για την φροντίδα του, από το τέλος του 2015.
Οι γερμανικές αρχές ζήτησαν στοιχεία από τις ελληνικές, στις 14 Δεκεμβρίου, τα οποία και τους δόθηκαν, και ταυτοποίησαν ότι ο κατηγορούμενος για το βιασμό και φόνο στη Γερμανία είναι ο ίδιος που είχε αποφυλακισθεί από την Ελλάδα τον Οκτώβριο του 2015 και καταζητείτο.
Εγκαλούν την Ελλάδα ότι δεν εξέδωσε διεθνές ένταλμα σύλληψης, ενώ αν το είχαν πράξει, σύμφωνα με όσα δήλωσε ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών, τότε ο δράστης θα είχε υποπέσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην αντίληψη των γερμανικών αρχών ασφαλείας σε έναν έλεγχο ρουτίνας.
Αυτό είναι το κομμάτι της αστυνομικής διασυνοριακής δραστηριότητας με τις πράξεις και τις παραλείψεις της, το πολιτικό και κοινωνικό ερώτημα όμως, το οποίο προκύπτει είναι πώς αντιμετωπίζουν οι αστυνομικές
και δικαστικές αρχές τα περιστατικά της έμφυλης βίας βαριάς μορφής, όπως την επίθεση στην Κέρκυρα που παρ’ ολίγο να στοιχίσει τη ζωή της 20χρονης κοπέλας, και πόσο ανέμελα αποφυλακίζουν έναν άνθρωπο, έστω ανήλικο για τον οποίο πρέπει να υπάρχει επιείκια, όπως αναφέρει η κοινή ανακοίνωση των δύο υπουργών της Ελλάδας, χωρίς να φροντίζουν για τον μετέπειτα έλεγχο της συμπεριφοράς του.
Απ’ όσο γνωρίζουμε, δεν υπάρχει φροντίδα ενημέρωσης των κρατουμένων για τη σοβαρότητα του αδικήματος ή κακουργήματος, στην προκειμένη περίπτωση, της έμφυλης βίας. Δεν υπάρχουν δομές πληροφόρησης, σεμινάρια για το θέμα αυτό, ούτε στις φυλακές, ούτε και στην εκπαίδευση. Συνεπώς, δεν βοήθησαν τον νεαρό αυτό παρ’ ολίγον δολοφόνο νεαρής γυναίκας στην Κέρκυρα το 2013, να κατανοήσει σε βάθος τη σημασία της πράξης του.
Η έλλειψη τέτοιων δομών έχει καταγγελθεί από την Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των κρατουμένων και από εγκληματολόγους επιστήμονες που ζητούν αυτού του είδους την αναμόρφωση του σωφρονιστικού συστήματος.
Αν υπήρχαν αυτές οι δομές, θα είχε αποφευχθεί η υποτροπή του νεαρού, και αυτός θα είχε επηρεαστεί θετικά; Δεν το γνωρίζουμε, φυσικά, αλλά το επισημαίνουμε με την τραγική ευκαιρία του βιασμού και φόνου για τους οποίους πλέον κατηγορείται στη Γερμανία, με αρκετά στοιχεία απ’ ότι φαίνεται.
Παραμένει το τραγικό γεγονός του βιασμού και φόνου της 19χρονης κοπέλας στη Γερμανία, ο οποίος πιθανώς θα είχε αποφευχθεί αν ο νεαρός που κατηγορείται γι’ αυτόν δεν είχε ξεφύγει τόσο εύκολα από την έκτιση της ποινής του, μετά την παράλειψή του να παρουσιαστεί στο αστυνομικό τμήμα
όπως είχε υποχρέωση.
Και παραμένει και συνεχίζεται η έμφυλη βία, με τις πολλές της μορφές και από άνδρες κάθε ηλικίας και κάθε προέλευσης, για την εξάλειψη της οποίας πρέπει διαρκώς να εντείνουμε τις προσπάθειές μας.
Στο προηγούμενο άρθρο μας για το θέμα αυτό, υπάρχουν τα στοιχεία των τότε ημερών, τα οποία έχουν ελαφρώς διαφοροποιηθεί, όπως π.χ. το θέμα της ηλικίας.