Γράφει η Σίσσυ Βωβού
Επανήλθε σήμερα στη δημοσιότητα η σκανδαλώδης απόφαση του δικαστηρίου της 25ης Σεπτεμβρίου, το οποίο καταδίκασε ομόφωνα για παιδεραστία έναν πατέρα σε 12 ετών κάθειρξη, αποφάσισε όμως να τον αφήσει ελεύθερο μέχρι την έφεση.
Το θέμα ήρθε στη δημοσιότητα με ειρωνικά και καυστικά σχόλια για την οργάνωση Ρουβίκωνας, η οποία έριξε χθες Κυριακή μπογιές στο δικαστήριο και έβγαλε μια ανακοίνωση η οποία λέει: «Στα τέλη Σεπτεμβρίου το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Λάρισας, καταδίκασε ομόφωνα σε 12 χρόνια κάθειρξης στρατιωτικό που βίαζε επι σειρά ετών την κόρη του. Παρ’όλα αυτά η έφεση είχε ανασταλτικό χαρακτήρα με αποτέλεσμα ο στρατιωτικός να αφεθεί ελεύθερος. Γι’αυτό το λόγο σήμερα Κυριακή 5/11/2017 το μεσημέρι, πραγματοποιήσαμε επίθεση με μπογιές στα δικαστήρια Λάρισας».
Τα μίντια τα οποία διαβάσαμε, αναφέρουν ότι ο Ρουβίκωνας πάει εκδρομή και άλλα τέτοια, δεν εκφράζουν όμως καμία κριτική για το απαράδεκτο γεγονός της δικαστικής απόφασης και για το μήνυμα το οποίο δίνει στους παιδεραστές, και ακόμα περισσότερο στους πατέρες που εγκληματούν κατ’ αυτόν των τρόπο εναντίον των παιδιών τους, συνήθως (αλλά όχι πάντα) κοριτσιών.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας Ελευθερία, για τη δίκη, “το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο κλήθηκε να εξετάσει μια υπόθεση, κατά την οποία ο πατέρας κατηγορείτο πως βίαζε για σειρά ετών την κόρη του”.
Η ακροαματική διαδικασία διήρκησε αρκετές ώρες και ήταν κεκλεισμένων των θυρών, και εντέλει ο πατέρας καταδικάστηκε σε 12 χρόνια κάθειρξης χωρίς ελαφρυντικά.
Σύμφωνα με το συγκεκριμένο δημοσίευμα, “Όλα γίνονταν στην πόλη της Λάρισας πριν πολλά χρόνια. Τόσα μάλιστα που ήταν στο όριο της παραγραφής του αδικήματος. Όμως η καταγγελία έγινε πριν από μερικούς μήνες και τελικά οδήγησε τον πατέρα στο εδώλιο. Όχι όμως για όλες τις πράξεις αλλά για όσες ήταν εντός 15ετίας. Για τις υπόλοιπες που αφορούσαν σε παλαιότερα έτη και ειδικά για τότε που το κορίτσι ήταν ανήλικο, επήλθε η παραγραφή τους.
Ο πατέρας, στρατιωτικός στο επάγγελμα, αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες όμως είχε απέναντί του εκτός από την κατάθεση της μιας κόρης και της άλλης κόρης, και την κατάθεση της πρώην συζύγου του και μητέρας των δύο κοριτσιών. Ο λόγος για τον οποίο δεν είχε καταγγείλει τις πράξεις η παθούσα, σύμφωνα με πληροφορίες, ανέφερε πως δεν ήταν ψυχολογικά έτοιμη για κάτι τέτοιο.
Κρίθηκε ένοχος για την πράξη του βιασμού κατ’ εξακολούθηση.”
Άλλος ένας λόγος λοιπόν, για να μην έχουμε εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη, αφού συχνότατα βγάζει τέτοιου είδους αποφάσεις οι οποίες δεν τιμωρούν για εγκλήματα έμφυλης βίας.
Ας θυμηθούμε την απόφαση του Απριλίου 2017 στην Καβάλα, όπου δύο κατηγορούμενοι για ομαδικό βιασμό στην Ξάνθη αθωώθηκαν και όπου το δικαστήριο δεν εξέτασε κρίσιμα στοιχεία από πραγματογνωμοσύνη, όπως είχαμε αναλύσει τότε. Πλήρης ματαίωση για την καταγγέλλουσα.
Ας θυμηθούμε και τη δίκη της Π.Α. στο Ναύπλιο στις 27 Σεπτεμβρίου, όπου η φανερή αυτοάμυνα μπροστά σε σεξουαλική επίθεση στην οποία κατέφυγε η κατηγορούμενη μια νύχτα του Ιουλίου 2016 στην Κόρινθο η οποία δυστυχώς κατέληξε σε φόνο δεν αναγνωρίστηκε, με αποτέλεσμα να καταδικαστεί σε 15 χρόνια φυλάκισης.
Πότε επιτέλους τα δικαστήρια θα λαμβάνουν στα σοβαρά το θέμα της έμφυλης βίας, όταν μάλιστα έχει και κακουργηματική μορφή; Πότε θα δικαιώνουν τα θύματα των οποίων η ζωή σφραγίζεται ή και καταστρέφεται από τέτοιες πράξεις;
Το είπε και ένας τροβαδούρος, για άλλη δίκη, πριν δεκάδες χρόνια: “Οι δικαστές ήταν μέσα αλλά η Δικαιοσύνη ήταν απέξω”.