Την Πέμπτη 21/3 και ώρα 18.00 θα πραγματοποιηθεί στην Ερμού της Μυτιλήνης μικροφωνική ενάντια στην κουλτούρα του βιασμού με αφορμή γνωστό περιστατικό που έλαβε χώρα στη Μυτιλήνη. Γιιατί δεν ξεχνάμε και δεν συγχωρούμε κανέναν σεξιστή/βιαστή….
Στις 21/02 στα δικαστήρια της Μυτιλήνης ήρθαμε αντιμέτωπ@ με μια υπόθεση στην οποία το θύμα πήρε τη θέση του θύτη. Η δίκη αυτή ήταν η εξέλιξη μιας υπόθεσης που ξεκίνησε πριν 2 χρόνια στις 19 Ιουνίου όταν φοιτήτρια του Πανεπιστημίου Αιγαίου κατήγγειλε τον φύλακα των εστιών για απόπειρα βιασμού. Το Πανεπιστήμιο επέλεξε τότε να κρατήσει ουδέτερη στάση απέναντι στο συμβάν με ένα πολύ τυπικό δελτίο τύπου θέλοντας να μην πληγεί το κύρος του. Δήλωσε πως θα υποστήριζε τη φοιτήτρια με κάθε τρόπο. Αρνήθηκε όμως να διακόψει τη σύμβαση με την εταιρεία σεκιούριτι λόγω οικονομικών συμφερόντων, αποκρύπτοντας παράλληλα προφορικές καταγγελίες στον υπεύθυνο των εστιών για παραβιαστικές συμπεριφορές του εν λόγω φύλακα. (Βλ. στο τέλος δημοσίευμα του Μωβ για το θέμα αυτό του 2017. Δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν οι τότε προβλέψεις μας).
Η υπόθεση δεν έφτασε ποτέ στα δικαστήρια καθώς η κοπέλα αποφάσισε να αποσύρει την καταγγελία λίγους μήνες μετά το συμβάν γιατί, όπως δήλωσε η ίδια, δεχόταν συνεχόμενες απειλές από τον θύτη. Μετά από μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση η κοπέλα βρέθηκε στο εδώλιο του δικαστηρίου ως κατηγορούμενη και όπου αναγκάστηκε να ξαναζήσει το συμβάν μέσα από τις καταθέσεις του προεδρείου, του δικηγόρου, του φύλακα ακόμα και της γυναίκας του. Το προφίλ του εργαζομένου, του γείτονα, του ντόπιου ήταν μερικά από τα χαρακτηριστικά που επέλεξε το δικαστήριο για να επικυρώσει την αξιοπιστία του φύλακα. Η κατάσταση και το κλίμα του δικαστηρίου κάνουν εμφανές το γεγονός ότι εστίασαν σε άτοπα επιχειρήματα κι ως συνήθως στα αποτελέσματα ιατροδικαστικών εξετάσεων υποστηρίζοντας πως δεν υπήρξε κάποιο στοιχειό (DNA, εκδορές, σημάδια) που να αποδεικνύει την απόπειρα βιασμού.
Η δικαιοσύνη λοιπόν στηριζόμενη κυρίως στα στοιχεία που είχε από την κατάθεση του συνηγόρου του φύλακα προσπαθούσε να βρει την άκρη του νήματος παραλείποντας πολλά από όσα κατέθεσε η κοπέλα και η δικηγόρος της. Κινούνταν διαρκώς σε ένα συγκεκριμένο κύκλο ερωτήσεων όπως το γιατί δεν κατήγγειλε την ίδια μέρα την απόπειρα, γιατί αποφάσισε αρχικά να μην μιλήσει σε κανέναν, γιατί τον δέχτηκε στο δωμάτιό της και φυσικά γιατί δεν φώναξε πιο δυνατά. Κατηγορήθηκε από τους μάρτυρες κατηγορίας και τον συνήγορο του μηνυτή ότι το κίνητρο που την ώθησε να κάνει την καταγγελία ήταν να προσεγγίσει ερωτικά τον κατήγορο κι ότι ευθύνεται που ο ίδιος έχασε την δουλειά του. Προς μεγάλη μας έκπληξη και μετά από διπλή διακοπή της δικής, παρ’όλο το παραλήρημα κυρίως του δικηγόρου του μηνυτή που προσπαθούσε συνεχώς να χτίσει το προφίλ ενός ευυπόληπτου πολίτη για τον πελάτη του αλλά και του εισαγγελέα που από την αρχή έδειξε πως υποστηρίζει τη θέση του κατήγορου, η κοπέλα αθωώθηκε.
Σε μια πατριαρχική κοινωνία δεν είναι λίγες οι καταστάσεις έμφυλης βίας που βιώνουμε καθημερινά, οι οποίες είτε μένουν στο παρασκήνιο είτε αφήνονται στα χέρια της δικαιοσύνης που συνήθως επιλεγεί να εθελοτυφλεί. Η δικαιοσύνη αποτελεί έναν μηχανισμό αναπαραγωγής της κουλτούρας του βιασμού και αυτό γίνεται φανερό σε όσες υποθέσεις φτάνουν εντέλει στις αίθουσες των δικαστηρίων. Εκεί όπου το θύμα θα πρέπει να αποδείξει πως αντιστάθηκε αρκετά στον επικείμενο βιασμό του, με κίνδυνο να περάσει στη θέση του θύτη-κατηγορούμενου αν κριθεί πως αντιστάθηκε «υπερβολικά».
Για το δικαστικό σύστημα βιασμός θεωρείται μόνο η βίαιη διείσδυση αποκλείοντας έτσι κάθε άλλη περίπτωση σεξουαλικοποιημένης βίας. Βιασμός αποτελεί οποιαδήποτε καταναγκαστική, μη συναινετική μορφή σεξουαλικοποιημένης πράξης με ή χωρίς διείσδυση. Στην σεξιστική κοινωνία στην οποία ζούμε τα γυναικεία σώματα είναι απόλυτα σεξουαλικοποιημένα. Από μικρές μαθαίνουμε να μην «προκαλούμε», να προσέχουμε την συμπεριφορά μας σε δημόσιους χώρους, να πίνουμε με μέτρο, να δεχόμαστε τις αηδιαστικές φιλοφρονήσεις, τα βλέμματα, τα σφυρίγματα των αντρών και να προσπαθούμε με κάθε τρόπο να μην βιαστούμε!
Την ίδια στιγμή που τόσο οι θεσμοί όσο και μεγάλα κοινωνικά κομμάτια κλείνουν τα μάτια στην κοινωνική συνθήκη που παράγει βιασμούς και βιαστές. Οι βιασμοί όμως δεν συμβαίνουν μόνο στο δημόσιο χώρο στον οποίο είμαστε εκτεθειμένες αλλά όπως και στην περίπτωση της φοιτήτριας δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που συμβαίνουν σε οικείους για μας χώρους όπως το σπίτι, το πανεπιστήμιο, ο εργασιακός χώρος και ο βιαστής είναι ο υποτιθέμενος φύλακας-προστάτης μας κι όχι ο «σεξουαλικά πεινασμένος». Εμείς στεκόμαστε ενάντια σε όποιον και όποια αναπαράγει την κουλτούρα του βιασμού και προτάσσουμε την αυτοδιάθεση των σωμάτων και την μεταξύ μας αλληλεγγύη.
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΟΥ ΒΙΑΣΜΟΥ
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ
ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ
Φεμινιστική/Αντισεξιστική ομάδα Μυτιλήνης Anormin@