Αλιεύει η Σίσσυ Βωβού
Ο αγώνας των γυναικών του Αφγανιστάν συνεχίζεται, η αλληλεγγύη μας σ’ αυτές είναι διαχρονική, και εδώ αναδημοσιεύουμε στοιχεία από τη δράση του Φεμινιστικού Κέντρου Αθήνας εκείνη την εποχή, για την οποία είμαστε περήφανες. Το φυλλάδιο που βγάλαμε τότε και στοιχεία από το οποίο αναφέρονται στο δημοσίευμα, δεν το βρίσκουμε προς το παρόν για να το δημοσιεύσουμε. Σύντομα αυτό θα γίνει. Δυστυχώς, όσα κατέκτησαν με μεγάλους αγώνες, αμφισβητούνται ή ακυρώνονται. Σ.Β.
από ΦEMINIΣTIKO KENTPO AΘHNAΣ
… ΓΙΑΤΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Συναυλία αλληλεγγύης στις γυναίκες του Αφγανιστάν, διοργανώνει το Φεμινιστικό Κέντρο Αθήνας, τη Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2002, στη Σφεντόνα (Λ. Αλεξάνδρας 22), στις 9 μ.μ. Τραγουδούν η ΝΕΝΑ ΒΕΝΕΤΣΑΝΟΥ, η ΣΑΒΙΝΑ ΓΙΑΝΝΑΤΟΥ με τη ΛΑΜΙΑ ΜΠΕΝΤΙΟΥΙ, η ΑΛΙΚΗ ΚΑΓΙΑΛΟΓΛΟΥ και η ΜΑΡΙΖΑ ΚΩΧ. Κείμενα Αφγανών γυναικών διαβάζει η ΚΑΤΙΑ ΓΕΡΟΥ. Τα έσοδα της συναυλίας θα διατεθούν για την οικονομική ενίσχυση της Επαναστατικής Ένωσης Γυναικών του Αφγανιστάν (RAWA).
Στη συναυλία θα παρευρεθεί και θα μιλήσει εκπρόσωπος της RAWA. Η RAWA είναι ανεξάρτητη πολιτική/κοινωνική οργάνωση γυναικών που ιδρύθηκε στο Αφγανιστάν το 1977 με στόχο να αγωνιστεί για τα γυναικεία δικαιώματα και την κοινωνική δικαιοσύνη στο Αφγανιστάν.
Εξαιτίας του αγώνα της τόσο κατά της σοβιετικής εισβολής όσο και κατά των φονταμενταλιστών Ταλιμπάν και Μουτζαχεντίν, τα τελευταία χρόνια η έδρα της οργάνωσης βρίσκεται στο Πακιστάν. Τα δύο χιλιάδες, περίπου, μέλη της, παρά το ασταμάτητο κυνηγητό της πακιστανικής αστυνομίας και των οπαδών των Ταλιμπάν, οργανώνουν εκδηλώσεις και διαδηλώσεις και δραστηριοποιούνται στα στρατόπεδα των αφγανών προσφύγων, ιδρύοντας σχολεία και νοσοκομεία. Η δράση τους επεκτείνεται και στο εσωτερικό του Αφγανιστάν, όπου συντηρούν δίκτυα «κρυφών σχολειών» για τις γυναίκες αλλά και δίκτυα πληροφόρησης με τα οποία γνωστοποιούν εκτός των αφγανικών συνόρων τις φρικαλεότητες των φονταμενταλιστών και, προσφάτως, τις συνέπειες των αμερικανικών βομβαρδισμών.
Στην πλούσια δράση τους προστίθενται και οι παντός τύπου εκδόσεις τους (προκηρύξεις, φυλλάδια, περιοδικά, αφίσες κ.ά.) καθώς και η εξαιρετικά ενημερωμένη ιστοσελίδα τους (rawa.org). Το Φεμινιστικό Κέντρο Αθήνας, ως μικρό δείγμα αλληλεγγύης προς τις Αφγανές γυναίκες _που κατά κόρον έχουν χρησιμοποιηθεί ως πρόσχημα για στρατηγικές που δεν τις παίρνουν υπόψη_ παράλληλα με την διοργάνωση της συναυλίας έχει εκδώσει 12σέλιδο ενημερωτικό φυλλάδιο για την κατάσταση των γυναικών του Αφγανιστάν και τη δράση της RAWA.
Η φεμινιστική αλληλεγγύη δεν γνωρίζει σύνορα, ο πόλεμος των γυναικών όπου γης δεν σταματάει ποτέ, ο αγώνας των γυναικών της RAWA είναι και δικός μας. ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΑΣ Ερεσσού 12, Αθήνα Τηλ./ Φαξ: 3644419 e-mail:FeministCenter@yahoo.com
Απόσπασμα από το 12σέλιδο ενημερωτικό φυλλάδιο για τις γυναίκες του Αφγανιστάν
Οι γυναίκες του Αφγανιστάν βρέθηκαν τους τελευταίους μήνες στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος. Οι αόρατες γυναίκες με την ολόσωμη καλύπτρα χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον σαν μια εξωτική πινελιά στην εικονογράφηση των πολεμικών ανταποκρίσεων και ταυτόχρονα χρησίμεψαν ως κεντρικός νομιμοποιητικός μύθος της αμερικανικής επίθεσης στη χώρα τους.
Είναι προφανές ότι η όψιμη δυτική ενασχόληση με τις γυναίκες του Αφγανιστάν εντάχθηκε, συνειδητά και μη, στην επιχείρηση δαιμονοποίησης των Ταλιμπάν μετά τις 11 Σεπτεμβρίου: χρόνια τώρα, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης αρνούνταν να ασχοληθούν σοβαρά με το πρόβλημα, καλύπτοντας τις κυβερνήσεις των χωρών τους, αλλά και τους διεθνείς οργανισμούς και τα Ηνωμένα Έθνη που θυσίασαν επανειλημμένα τις γυναίκες του Αφγανιστάν στο βωμό των πολιτικών τους ιεραρχήσεων. Χρειάστηκε να προηγηθεί η αναθεώρηση της στάσης των Ηνωμένων Πολιτειών προς το καθεστώς των Ταλιμπάν (καλοκαίρι του ’98), η ανακήρυξη του Οσάμα Μπιν Λάντεν σε υπ’ αριθμόν ένα εχθρό του δυτικού κόσμου και, κυρίως, το χτύπημα στους δίδυμους πύργους για να ανασυρθούν από τα δημοσιογραφικά συρτάρια οι καταχωνιασμένες καμπάνιες των φεμινιστικών και ανθρωπιστικών οργανώσεων για τα δικαιώματα των γυναικών του Αφγανιστάν που ίσαμε τότε παρέμεναν στα αζήτητα.
Άπειρα ιστορικά παραδείγματα μαρτυρούν ότι οι γυναίκες και οι τύχες τους χρησιμεύουν συχνά ως βασικό επιχείρημα της εκστρατείας δυσφήμησης του «βάρβαρου» αντιπάλου― η φιλογυνική αυτή ρητορεία διαρκεί όσο κρατά ο αναβρασμός και ξεχνιέται την επομένη της αποκατάστασης των διακρατικών σχέσεων.
Αλλά στην περίπτωση των γυναικών του Αφγανιστάν το κακό παράγινε― μέσα σε δύο δεκαετίες, οι Αφγανές έχουν μετατραπεί σε αντικείμενο των πιο διαφορετικών προπαγανδιστικών τακτικών: τότε που οι Σοβιετικοί θεωρούσαν την άνωθεν «χειραφετημένη» Αφγανή εμβληματική μορφή του καθεστώτος που επέβαλαν στη χώρα, στο πρόσωπο της ίδιας γυναίκας οι Δυτικοί θρηνούσαν την καταπάτηση των παραδόσεων ενός ολόκληρου λαού και νοσταλγούσαν την επιστροφή της ισλαμικής μπούρκας.
Αργότερα, μετά την εκδίωξη των Σοβιετικών, διόλου δεν φάνηκε να πτοεί τις δυτικές κυβερνήσεις η συστηματική εκστρατεία κατά των γυναικείων δικαιωμάτων από τους εκλεκτούς τους Μουτζαχεντίν, κάποιοι από τους οποίους ξεκίνησαν την πολιτική τους σταδιοδρομία ρίχνοντας βιτριόλι στις συμφοιτήτριές τους που εμφανίζονταν στο πανεπιστήμιο με ακάλυπτο πρόσωπο. Κι όταν οι Ταλιμπάν κατέλαβαν την εξουσία, η Δύση έκλεισε τα μάτια στην ακραία σεξιστική θηριωδία τους, αγνοώντας τις Αφγανές στα ατέλειωτα παζάρια της με τους νέους αφέντες της Καμπούλ.
Η στάση αυτή επρόκειτο να ανατραπεί άρδην μετά την 11η Σεπτεμβρίου: στις νέες συνθήκες, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους έμελλε αίφνης να «ανακαλύψουν» τις Αφγανές και να αντλήσουν από τις τραγικές συνθήκες της ζωής τους ένα βασικό επιχείρημα για τους πολεμικούς τους σχεδιασμούς. Ακόμη και μετά την ήττα των Ταλιμπάν, οι ίδιες γυναίκες συνεχίζουν να γίνονται αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης: οι αστήρικτοι δυτικοί πανηγυρισμοί για την υποτιθέμενη «απελευθέρωσή» τους προδίδουν την αδιαφορία για την πραγματικότητα των γυναικών του Αφγανιστάν, οι οποίες για μια ακόμη φορά χρησιμεύουν ως πρόσχημα για στρατηγικές που δεν τις παίρνουν υπόψη.
Ούτως ή άλλως, ελάχιστες σελίδες και ακόμη λιγότερος τηλεοπτικός χρόνος σπαταλήθηκαν όλον αυτό τον καιρό για κάποιες γυναίκες που, ανατρέποντας τα δυτικά στερεότυπα, πάλεψαν και παλεύουν με κίνδυνο της ζωής τους για τα δικαιώματα των ομοφύλων τους σε ένα Αφγανιστάν απαλλαγμένο τόσο από τα πολλά πρόσωπα του φονταμενταλισμού όσο και από τις αλλεπάλληλες ξένες επεμβάσεις.
Ανάμεσά τους συναντήσαμε και ξεχωρίσαμε τις γυναίκες της Επαναστατικής Ένωσης των Γυναικών του Αφγανιστάν (RAWA), της μόνης γυναικείας συλλογικότητας στο Αφγανιστάν που, από όσο γνωρίζουμε, τολμά να διεκδικεί μια ταυτότητα φεμινιστική και ταυτόχρονα αντιφονταμενταλιστική. Πρόκειται για μια εξαιρετικά δραστήρια φεμινιστική οργάνωση που αντιστάθηκε με κουράγιο και φαντασία στο καθεστώς των Ταλιμπάν, αντιτάχθηκε στους αμερικανικούς βομβαρδισμούς, κατήγγειλε τους πολέμαρχους της Βόρειας Συμμαχίας ως εξίσου επικίνδυνους με τους προκατόχους τους και σήμερα προειδοποιεί τη διεθνή κοινότητα πως στην ουσία τίποτα δεν άλλαξε ριζικά για τις γυναίκες της πολύπαθης χώρας.
Με τον άμεσο, διαυγή και, κυρίως, ανεξάρτητο πολιτικό/φεμινιστικό της λόγο και με τη θαυμαστή και πολύχρονη δράση της υπέρ των γυναικών του Αφγανιστάν κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες, η RAWA κίνησε εξαρχής το ενδιαφέρον μας. Μήνες τώρα παρακολουθούμε τα μέλη της να αντιστέκονται στους πολλούς και ποικίλους δυνάστες του Αφγανιστάν, να παλεύουν για την επιβίωση των ομοφύλων τους σε συνθήκες της πιο στυγνής πατριαρχίας και, μακριά από τα παζάρια που διαμορφώνουν τη νέα πραγματικότητα της χώρας τους, να προσπαθούν να πείσουν πως η κατοχύρωση των δικαιωμάτων των γυναικών προϋποθέτει την ήττα κάθε εκδοχής του φονταμενταλισμού.
Μικρό δείγμα της αλληλεγγύης μας προς τις θαρραλέες γυναίκες της RAWA ας θεωρηθούν το μικρό αυτό φυλλάδιο που σχεδιάστηκε έτσι ώστε να δώσει τη δυνατότητα να ακουστεί η δική τους φωνή και η συναυλία που διοργανώνουμε στις 14 Ιανουαρίου, τα έσοδα της οποίας θα διατεθούν για την ενίσχυση του αγώνα τους.
Εκεί θα υποδεχθούμε αντιπροσωπεία της RAWA για να διακηρύξουμε μαζί πως η πάλη κατά του φονταμενταλισμού μάς αφορά όλες, πως η φεμινιστική αλληλεγγύη δεν γνωρίζει σύνορα, πως ο πόλεμος των γυναικών όπου γης δεν σταματάει ποτέ. Γιατί ο αγώνας των γυναικών της RAWA είναι και δικός μας.
Φεμινιστικό Κέντρο Αθήνας Ιανουάριος 2002
ΠΗΓΗ: https://athens.indymedia.org/post/2204/
Η λεζάντα της αρχικής φωτογραφίας, λέει, αστυνομία της μπούργκα