Για την αυτεπάγγελτη δίωξη σε περιπτώσεις βίας κατά των γυναικών

Γράφει η Δέσποινα Δημητριάδου

Το κυριότερο για την πρόληψη τών γυναικοκτονιών και όλων εν γένει τών μορφών βίας κατά τών γυναικών, είναι η αυτεπάγγελτη δίωξη κάθε μορφής βίας, εναντίον τους. Έως τώρα η δίωξη γίνεται κατ έγκλησιν, χρειάζεται δηλ. να ασκηθεί μήνυση, πρέπει, επομένως, η Πολιτεία να προχωρήσει σε αυτεπαγγελτη δίωξη κάθε μορφής βίας κατά των γυναικών.

Σε αντίθεση με την αντιμετώπιση τής έμφυλης βίας, η Πολιτεία νομοθέτησε, πρόσφατα (και ορθώς), την αυτεπαγγελτη ποινική δίωξη κατά τών ασκούντων βία εναντίον των ζώων, με τσουχτερά πρόστιμα και φυλάκιση.

Η Πολιτεία, λοιπόν, θέτει την αξία τής γυναίκας, σε υποδεέστερη μοίρα από τα ζώα. Η αλλιώς, τα ζώα αξίζουν περισσότερο, από την γυναίκα, για την Πολιτεία.

Θα μπορούσε κάποιος να πει πως τα ζώα δεν μπορούν να κάνουν μήνυση, γιαυτό και η δίωξη είναι αυτεπαγγελτη. Ναι, αλλά και οι γυναίκες δεν μπορούν να κάνουν μήνυση, φοβουμενες τα αντίποινα από τον δράστη, ή ΚΑΙ επειδή έχουν οικογενειακή σχέση μαζί του και φοβούνται εκτός από τα αντίποινα τον κοινωνικό στιγματισμό, ή το ότι θα χαρακτηριστούν ηθικά και ποινικά αποξενωτριες κλπ.

Η μήνυση μπορεί να αποσυρθεί, όπως και γίνεται, στις περισσότερες των περιπτώσεων, επειδή η μυνητρια απειλείται ή φοβάται τα αντίποινα. Στην αυτεπάγγελτη δίωξη αποκλείεται αυτό το ενδεχόμενο.

Βρεθήκαμε με μία φίλη μου, σε ένα αστυνομικό τμήμα, πριν 40 χρόνια, περίπου. Υπήρχε ένας κρατούμενος, που ζήταγε τσιγάρα και μάς είπε ο αστυνόμος ότι τον κρατούσαν, προσωρινά, μέχρι να ξεμεθύσει. Το συνήθιζε, όπως μάς είπε, να μεθάει και να δέρνει και να μαχαιρώνει την γυναίκα του. Η απάντηση του αστυνομικού, στην ερώτησή μας, αν έπρεπε να τον αφήσουν ελεύθερο, ήταν ότι δεν μπορούν να τού κάνουν τίποτα, αφού η γυναίκα του δεν τού κάνει μήνυση. Και βέβαια, η γυναίκα του δεν του έκανε μήνυση, επειδή φοβόταν την ενδεχόμενη γυναικοκτονία, εις βάρος τής.

Θα ήταν εντελώς διαφορετικά, όμως, αν στην προκειμένη περίπτωση, η ποινική δίωξη ασκείτο, αυτεπαγγέλτως… Προς επίρρωσιν, τών όσων ανέφερα πιο πάνω, θα θυμίσω, σε όσες ασχολούμαστε με το φεμινιστικό από την μεταπολίτευση και μετά, πως ενώ, αρχικά, ο βιασμός εδιώκετο, κατ έγκλησιν, έπρεπε δηλ να προηγηθεί μήνυση τής βιασθείσας, με τους φεμινιστικούς μας αγώνες, πετύχαμε, ο βιαστής να διώκεται, αυτεπαγγέλτως.

Φαίνεται η Πολιτεία θεωρεί δεδομένη και φυσιολογική πάσης μορφής βίας κατά τών γυναικών, εκτός από τον βιασμό και τον θάνατο…

Από τον ξυλοδαρμό μέχρι τα μαχαιρώματα…

Πρέπει άμεσα και γρήγορα να θέσουμε θέμα αυτεπάγγελτης δίωξης, στην βία κατά τών γυναικών…