Οι διατάξεις που διαφήμισε ο κ. Φλωρίδης ως προστασία των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας έγιναν φύλλο και φτερό από τους αρμόδιους φορείς, ενώ όλοι συμφώνησαν πως θα έπρεπε να υπάρξει ξεχωριστή νομοθετική πρωτοβουλία και όχι μία «τσόντα» στους Ποινικούς Κώδικες, αν όντως το υπουργείο ενδιαφερόταν για την υποστήριξη των θυμάτων.
Βασική απορία όσων αρμόδιων για τα θέματα αυτά φορέων κλήθηκαν στη Βουλή αλλά και των βουλευτών ήταν το πώς θα είναι δυνατό να συμβιβαστούν ο Νόμος Τσιάρα (4800/2021) για τη συνεπιμέλεια και τα περί γονεϊκής αποξένωσης αντιεπιστημονικά κατασκευάσματα με τις τωρινές διατάξεις που τάχα θα προστατεύουν γυναίκες και παιδιά. Πώς θα προστατεύονται τα θύματα αν οι κακοποιητές με τον έωλο ισχυρισμό άσκησης ψυχολογικής βίας εναντίον τους συνεχίζουν με τη βοήθεια του Νόμου 4800 να απειλούν και να κακοποιούν τα θύματά τους;
Εγκλωβισμένες
«Γιατί είναι αυτονόητο ότι η γυναίκα φεύγει από το σπίτι, έρχεται σε μία από τις λίγες δομές, με απόρρητη διεύθυνση και τηλέφωνο, προσπαθεί να μη δώσει στίγμα, να μην ανακαλύψει ο θύτης τον τόπο διαμονής της και, ξαφνικά, πρέπει να δώσει τα παιδιά για επικοινωνία στον πατέρα», είπε χαρακτηριστικά η Αννέτα Κιόση, γ.γ. Πανελλήνιου Σωματείου Εργαζόμενων στο Δίκτυο Δομών της Γ.Γ. Ισότητας.
«Αυτά που περιέγραψε η συνάδελφος θέλω να τα καταλαβαίνετε. Ουσιαστικά, όταν λέμε και ξαναλέμε ότι οι γυναίκες έχουν εγκλωβιστεί στην ενδοοικογενειακή βία, εννοούμε ότι ο Ν. 4800, η αλλαγή που έφερε, είναι ότι, ενώ πριν η γυναίκα που καταγγέλλει ενδοοικογενειακή βία είτε εναντίον της είτε εναντίον του παιδιού της μπορεί να πάει σε έναν ξενώνα, σε ένα σπίτι, σε ένα ξενοδοχείο και να ζήσει ασφαλώς, τώρα δεν μπορεί να το κάνει αυτό.
Πρέπει να ενημερώσει τον δράστη που μόλις κατήγγειλε πού είναι το παιδί και πρέπει να του ζητήσει υπογραφή για να γραφτεί στο σχολείο, για να δει γιατρό. Τα σχολεία αντιμετωπίζουν πάρα πολλά προβλήματα με τους ανθρώπους που πηγαίνουν και τραμπουκίζουν τους εκπαιδευτικούς. Οσοι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να το διαχειριστούν αυτό, το πετάνε στην κακοποιημένη μητέρα να το διαχειριστεί εκείνη.
Επομένως, πραγματικά θέλει συμπλήρωση με μέτρα προστασίας των γυναικών. Δεν μπορεί να μην επιβλέπει κανείς την ασφάλειά τους, στις γυναίκες και στα παιδιά, που βγάλαμε από το δικαστικό σύστημα την υπόθεσή τους και τη βάλαμε σε ποινική διαμεσολάβηση», συμπλήρωσε η Κική Πετρουλάκη, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικτύου κατά της βίας.
«Η χώρα μας έχει δεσμευτεί για την ελάχιστη προστασία από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης. Η επιτροπή GREVIO εξέτασε για πολλούς μήνες τον τρόπο με τον οποίο η χώρα μας δεν εφαρμόζει τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης.
Στο υπόμνημα σας έχουμε καταθέσει μεταφρασμένες τις συστάσεις μόνο της GREVIO, διότι ζητάει σε δύο σημεία να δοθεί αυτό στο Κοινοβούλιο και σε όλους τους σχετικούς φορείς, κρατικούς και ΜΚΟ. Φυσικά οι ΜΚΟ αγνοούμαστε συστηματικά είτε στη διαβούλευση πριν είτε στη διάρκεια, αλλά ακόμα και στο ίδιο αυτό το σχέδιο νόμου. Δεν υπάρχουμε πουθενά στην υποστήριξη θυμάτων», συμπλήρωσε.
Βάσιμες υποψίες
«Στην πραγματικότητα, όμως, υποψιαζόμαστε ότι υπάρχει μια υπόσχεση στους κακοποιητές. Αν καταφέρουν να αποδείξουν ψυχολογική βία που δεν την ορίζουμε, φαντάζομαι όμως ότι θα οριστεί, ως “διάρρηξη των σχέσεων”, όπως ονομάζουμε πλέον διά νόμου τη “γονεϊκή αποξένωση”. Αν λοιπόν καταφέρουν να το αποδείξουν, τότε μπορούν και να αφαιρέσουν τη “γονεϊκή μέριμνα”. Γιατί να υποψιαστούμε αυτό; Γιατί, απλούστατα, στην ανάλυση των συνεπειών της ρύθμισης (σελ. 163) μας το λέει.
»Μας λέει ότι η “πληθώρα των σχολίων” υπήρχε, για την πρόβλεψη “ειδικού αξιοποίνου” για το αδίκημα της γονεϊκής αποξένωσης, το οποίο δεν συμπεριλαμβάνεται τώρα αλλά, έχουμε την επιφύλαξη της μελλοντικής επανεξέτασης», συνέχισε, εξηγώντας πως αν κάποιος ή κάποια δει τα σχόλια της διαβούλευσης θα διαπιστώσει ότι το 30% είναι «copy paste» των σχολίων που γράφτηκαν στη διαβούλευση για τη συνεπιμέλεια.
Γυναικοκτονίες
«Η αναγνώριση του εγκλήματος της γυναικoκτονίας δεν είναι πείσμα και, όπως ακούμε γενικολογίες, ότι οι γυναίκες θεωρούν ότι αξίζει περισσότερο η ζωή τους. Ισα ίσα, που όχι μόνο εμείς το βλέπουμε αλλά και εσείς ως κράτος μας δείχνετε με τον τρόπο που αντιμετωπίζετε την εμφύλια βία και την αύξηση της εγκληματικότητας ότι οι ζωές μας δεν έχουν καμία αξία για εσάς και γι’ αυτό έχετε υποβαθμίσει τόσο πολύ το κομμάτι της ενδοοικογενειακής βίας.
»Και όταν όλα δείχνουν ότι υπάρχει τεράστια έξαρση, υποβαθμίζετε και τη Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων και την εξαφανίζετε. Ενας τρόπος, λοιπόν, είναι η ένταξη του όρου ως προσθήκη σαφούς διάκρισης στο άρθρο 82, που επισείει αυστηροποίηση της ποινής. Με την καταγγελία του εγκλήματος, επιθυμούμε και ζητάμε να αφαιρείται αυτομάτως η γονική μέριμνα των παιδιών και το δικαίωμα επικοινωνίας με τον θύτη.
»Οι γυναίκες που είναι οικονομικά ασθενείς, το δέχονται, γιατί το βλέπουν σαν μία ανακούφιση και νομίζουν ότι θα προστατευτούν και θα γλιτώσουν και τα έξοδα σε πρώτη φάση, στα οποία δεν μπορούν να ανταποκριθούν και ουσιαστικά η ποινική διαμεσολάβηση λειτουργεί απαλλακτικά για τους δράστες. Θεωρούν ότι τη γλίτωσαν. Η ποινική διαμεσολάβηση αυτή τη στιγμή δίνει άφεση αμαρτιών στους δράστες και τους επιτρέπουν να δρουν ανεξέλεγκτα.
»Εάν περάσετε ένα εικοσιτετράωρο μαζί μας, θα τρομάξετε, θα το αποσύρετε από μόνοι σας το νομοσχέδιο. Οι γυναίκες είναι εκτεθειμένες στα πάντα. Οταν μια γυναίκα δεν έχει πού να πάει τα παιδιά της και να τα βάλει σε ένα ασφαλές περιβάλλον, δεν θα φύγει ποτέ.
»Αν αυτή τη γυναίκα, λοιπόν, την προτρέψουμε να κάνει μία καταγγελία, το πιθανότερο είναι ότι θα επιστρέψει στο κακοποιητικό περιβάλλον, με έναν δράστη που θα γίνει πολύ πιο βίαιος γιατί τόλμησε να τον καταγγείλει και τόλμησε να πιστέψει ότι μπορεί να φύγει από το περιβάλλον», ήταν οι ζοφερές προβλέψεις της καθηγήτριας Ασπασίας Θεοφίλου, ιδρύτριας του «Strong me».
ΠΗΓΗ: https://www.efsyn.gr/ellada/dikaiosyni/423010_dikaiosyni-genoys-andrikoy