Αλιεύει και σημειώνει η Βέρα Σιατερλή
Επέλεξα και αναδημοσιεύω μέρος του συγκεκριμένου άρθρου του Μάκη Μαλαφέκα για να γνωρίσουμε καλύτερα τις διαστάσεις της πατριαρχίας και την εμπλοκή της με την εξουσία.
O Μπερνάρ-Ενρί Λεβί, παρ᾽ όλη την απόλυτη ανυποληψία του, τη μηδαμινή του δημοφιλία, εξακολουθεί να πρωταγωνιστεί. Έχοντας εκπροσωπήσει τον δημόσιο καθεστωτικό λόγο μέχρις ενσαρκώσεως, έχει γίνει ο κατεξοχήν εκφραστής του. Ένας κομβικός παράγοντας του εξουσιαστικού λόγου. Και δεν μπορεί να εκπέσει έτσι απλά, τουλάχιστον όχι όσο ο ίδιος υπάρχει στην εντέλεια μέσα σ᾽ αυτόν τον ρόλο. Είναι δίπλα σε όλους τους Προέδρους, πάντα εκεί, σύμβουλος, δεξί τους χέρι. Πάντα ατσαλάκωτος, πάντα στο απυρόβλητο, και πάντα στο πλευρό των ισχυρών.
….Τον Μάιο του 2011, ο Ντομινίκ Στρος-Καν, γενικός διευθυντής του ΔΝΤ, απόλυτο φαβορί για τις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2012 και πολύ στενός προσωπικός φίλος του BHL, συλλαμβάνεται στη Νέα Υόρκη για τη γνωστή υπόθεση σεξουαλικής επίθεσης στην καμαριέρα Ναφισάτου Ντιαλό. Χωρίς να έχει καταλάβει ότι ο Στρος-Καν είναι πλέον καμένο χαρτί, ο Lévy θα σπεύσει να τον υπερασπιστεί δημοσίως με μια σειρά θλιβερών δηλώσεων που θα αμαυρώσουν περαιτέρω την εικόνα του: «Μα πώς γίνεται μια καμαριέρα να βρίσκεται εκείνη τη στιγμή μόνη της στο δωμάτιό του;» (Le Point, 17-5-2011), και δύο μήνες αργότερα κατηγορεί τη δικαστή Μελίσα Τζάκσον ότι «εξέθεσε τον Στρος-Καν στα φλας των δημοσιογράφων σαν να επρόκειτο για έναν οποιονδήποτε κατηγορούμενο». Στο ίδιο κείμενο, θα συγκρίνει την υπόθεση Στρος-Καν με την υπόθεση Ντρέιφους (!), και θα πει ότι οι κατήγοροί του είναι σύγχρονοι Ροβεσπιέροι (Le Point, 7-7-2011).
Τον συναντάμε στη Λιβύη, να παίζει έναν περίεργο ρόλο-κλειδί συντονίζοντας τη γαλλική συμμετοχή στην στρατιωτική επέμβαση, στην Ουκρανία πλάι στον Ποροτσένκο, στη Μέση Ανατολή με τον γάλλο υπ. Εξ. Λοράν Φαμπιούς να ευλογούν την Αλ Νούσρα ως «το μη χείρον, βέλτιστον», στο διαμέρισμά του των 400 τ.μ. στο Saint-Germain-des-Prés ενάντια στη «χυδαιότητα των Κίτρινων Γιλέκων», και πρόσφατα, πολύ πρόσφατα, μια κάποια Πρωταπριλιά του 2019, στην ηλιόλουστη Αθήνα για μια σειρά «θεατρικών μονολόγων» με θέμα «την άνοδο των λαϊκισμών στην Ευρώπη» (Looking for Europe, στο θέατρο Παλλάς).
Στα πλαίσια της επίσκεψής του, ο Bernard-Henri Lévy δήλωσε: «Η Ελλάδα τα τελευταία τέσσερα χρόνια, μας έδωσε ξανά ένα μεγάλο μάθημα σοφίας –στο σύνολο της Ευρώπης. Και, ξανά, ένα μάθημα δημοκρατίας. Ο Τσίπρας είναι το αντίθετο της Τερέζα Μέι. Είναι, επίσης, τo αντίθετο των Πέντε Αστέρων, ο αντι-Μάιο. Έκανε μια συμμαχία με αυτούς τους τρελούς της άκρας Δεξιάς, αλλά τους κατάπιε και κέρδισε. Ήταν πολύ κοντά σε ένα είδος Brexit, αλλά κατάφερε να ξεφύγει από αυτό. Από την Σκύλλα και τη Χάρυβδη του Brexit και από την απόλυτη ακαμψία, κατάφερε να δημιουργήσει πυλώνες. Και μάλλον τα κατάφερε καλά, του αξίζουν συγχαρητήρια» (Η Αυγή, 2-4-2019).
Το πλήρες άρθρο: https://marginalia.gr/arthro/ena-gallos-filos-poios-einai-o-bernard-henri-levy/?fbclid=IwAR2eCiQLQVtgvdUJQg63e9QKNpZg2791HlBOCOSz5Qmzd2TLQvKVKHzLqUw