Γράφει η Σίσσυ Βωβού
Οργή και αγανάκτηση προκάλεσε η απόφαση των “αρχών”, ποιών αρχών, να κρατηθεί το παιδί της συλληφθείσας με κατηγορίες τρομοκρατίας Πόλας Ρούπα, αντί να δοθεί στη γιαγιά και τη θεία του όπως ζήτησε η ίδια. Και ο πατέρας του παιδιού, κρατούμενος ήδη, Ν. Μαζιώτης, συμφωνεί με την άποψη της μητέρας.
Πολλές οι αντιδράσεις, με έναν κοινό παρονομαστή: Η κράτηση του παιδιού αποτελεί πίεση και εκβιασμό προς τους γονείς, οι οποίοι άρχισαν αμέσως απεργία πείνας και δίψας με αίτημα να δοθεί το παιδί στις δύο συγγενείς του.
Είναι πρωτοφανές για τη σύγχρονη ιστορία, εν μέρει και για προηγούμενες μαύρες εποχές, να μην δίνεται το παιδί στους συγγενείς του, όπως αναφέρεται σε ορισμένες δηλώσεις. Η μια είναι του Μανόλη Γλέζου, από τη στιγμή που πληροφορήθηκε το περιστατικό.
Δηλώσεις συμπαράστασης στο παιδί
«Τρομοκράτης έξι ετών»
«Ακόμα και στα χρόνια του εμφυλίου και αργότερα, στο μετεμφυλιακό αυταρχικό κράτος που με ευκολία έστηνε στρατοδικεία και καταδίκαζε σε θάνατο τους αντιπάλους του, υπήρχε σεβασμός στη μητρότητα και στα ανήλικα παιδιά των αγωνιστών που σερνόντουσαν στις φυλακές και τα εκτελεστικά αποσπάσματα.
»Ποια λογική και ποια ηθική οδήγησαν στο σημερινό εξευτελισμό του σύγχρονου Ελληνικού κράτους;
»Ζηλέψαμε τον Ερντογάν; Πήραμε τη θέση του Κρέοντα;
»Από τη σημερινή αχαρακτήριστη συμπεριφορά των κρατικών λειτουργών εκείνων που φέρονται με αυτό τον τρόπο και αυτές τις αποφάσεις σε ένα εξάχρονο παιδί, το παιδί της Πόλας Ρούπα, ευθέως πλήττεται η αξιοπιστία και η ηθική υπόσταση των μηχανισμών εκείνων που ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν τη νομιμότητα το κράτος, την κοινωνία, όλους μας.
»Οι πρακτικές αυτές δεν συνάδουν με τις παραδόσεις μας, την Συνταγματική νομιμότητα, την Ηθική, την Ανθρώπινη Κοινωνία όλη.
Να παραδοθεί άμεσα το εξάχρονο παιδί στη γιαγιά του και τη θεία του. Ήδη η πολύωρη κράτησή του αποτελεί ντροπή για όλους μας».
Η Άντα Ψαρά, σε δημοσίευμά της στην Εφημερίδα των Συντακτών, αναφέρει ότι στην πρόσφατη (σχετικά) περίπτωση σύλληψης γυναίκας για τρομοκρατία(2002), της Αγγελικής Σωτηροπούλου, το μικρό της δόθηκε αμέσως και χωρίς καμιά διατύπωση στην οικογένεια.
Η υπογράφουσα θυμήθηκα την δική μου περίπτωση που έχει αναλογίες ως προς την δίωξη για πολιτική δράση, διαφορετική βέβαια, αλλά και ως προς το παιδί, με δημοσίευμα στη σελίδα μου στο FB:
“Απαράδεκτη και εκδικητική η συμπεριφορά του κράτους απέναντι στο 6χρονο παιδί της Πόλας Ρούπα και του Ν. Μαζιώτη, που αυτή τη στιγμή είναι και οι δύο στη φυλακή με βαριές κατηγορίες. Μετά τη σύλληψη της Ρούπα, και οι δύο γονείς ζήτησαν να δοθεί το παιδί στη γιαγιά και στη θεία του. Αντίθετα, το κράτος προφανώς θέλει να το πάει, ή το έχει πάει ήδη σε ίδρυμα. Χωρίς να θέλω να απαξιώσω σημαντικά ιδρύματα που βοηθούν συχνά με άριστο τρόπο ασυνόδευτα παιδιά ή κακοποιημένα παιδιά, από τη στιγμή που υπάρχουν συγγενείς πρόθυμοι να φροντίσουν το παιδί, έπρεπε να δοθεί σε αυτές τις συγγενείς. Την περίοδο της δικτατορίας, μια παγωμένη νύχτα του Φλεβάρη του 1974, εγώ ξέφυγα από τα χέρια της αστυνομίας όταν είχαν γίνει αρκετές συλλήψεις της τότε αριστερής οργάνωσης στην οποία συμμετείχα. Κατάφερα και πήγα το παιδί μου που τότε ήταν 3,5 χρόνων στη μητέρα μου, μέσ’ στη νύχτα, εξαφανίστηκα και από τότε και μέχρι την πρώτη της δικτατορίας, με κυνηγούσαν. Λίγη ώρα αφού είχα πάει το παιδί εκεί, έφθασε και η αστυνομία και ρώτησε αν πήγα. Οι γονείς μου απάντησαν ότι ήρθε, άφησε το παιδί και έφυγε. Τίποτε δεν συνέβη στο παιδί, δεν το πήραν αντί για εμένα. Τότε, το 1974. Τώρα, φαίνεται, άλλαξαν τα πράγματα. Και μην ξεχνάμε ότι οι κατηγορίες τότε, εναντίον μας, ήταν κακουργηματικές, βέβαια”.
Κυβέρνηση και Δικαιοσύνη κάνουν το καθήκον τους
Το υπουργείο Δικαιοσύνης έβγαλε ανακοίνωση λόγω της μεγάλης αντίδρασης μέσα από τα σόσιαλ μίντια, αλλά και των δημόσιων εκδηλώσεων διαμαρτυρίας παρά τις δύσκολες εορταστικές ημέρες, όπου δικαιολογεί τη στάση του:
«Σε σχέση με ψευδείς και ανεύθυνες αναφορές για την τύχη εξάχρονου παιδιού συλληφθείσας, γίνεται γνωστό ότι κανένα παιδί ούτε συνελήφθη, ούτε κρατήθηκε ουδέποτε.
Αντίθετα τέθηκε σε προστασία, μέχρι την οριστική ανάθεση της επιμέλειάς του, και παρακολουθείται από εξειδικευμένους επιστήμονες.
Ήδη διευθετείται το ζήτημα της σταθερής επικοινωνίας του παιδιού με τους στενούς συγγενείς του. Αυτό που προέχει είναι να διασφαλιστεί το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού, το οποίο θα κρίνουν τα θεσμοθετημένα όργανα, όπως γίνεται σε κάθε όμοια περίπτωση».
Επίσης, στο ίδια πνεύμα, η Εισαγγελία Αθηνών έβγαλε ανακοίνωση για να “καθησυχάσει” όσες και όσους ανησυχούν:
«Η αντιμετώπιση της συγκεκριμένης περίπτωσης έγινε με ίδια κριτήρια όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση. Συγκεκριμένα, η προσωρινή άσκηση της επιμέλειας ανατέθηκε σε κοινωνική υπηρεσία νοσοκομείου Παίδων, αμέσως μετά τη σύλληψη της μητέρας του, περί την 15.00 ώρα της 5-1-2017. Από την πρώτη στιγμή το παιδί συνόδευε ειδικός ψυχολόγος καθώς και η ίδια η εισαγγελέας Ανηλίκων.
Έχει υποβληθεί αίτηση από την μητέρα και την αδελφή της ανωτέρω κρατουμένης με την οποία ζητούν να αναλάβουν αυτές την προσωρινή επιμέλεια του ανηλίκου. Η αίτηση αυτή εξετάζεται και θα κριθεί αμέσως μετά την ολοκλήρωση της κοινωνικής έρευνας όπως ακριβώς συμβαίνει σε όλες τις περιπτώσεις που για κάποιο λόγο είναι αδύνατη η άσκηση της γονικής μέριμνας από τους γονείς.
Παράλληλα έχει χορηγηθεί άδεια επικοινωνίας στις αιτούσες με το ανήλικο τέκνο.
Επισημαίνεται ότι και σε αυτή την περίπτωση, η εισαγγελία ενεργεί με αποκλειστικό γνώμονα το συμφέρον του ανηλίκου με το περιεχόμενο που δίδεται στον όρο από το ελληνικό και διεθνές δίκαιο, αλλά και με ανθρωπιά».
Όμως, λένε ψέματα
Λέει ψέματα όμως η Εισαγγελία, όσο και το υπουργείο, αφού για να αναλάβει κάποια κοινωνική υπηρεσία την προσωρινή άσκηση επιμέλειας ενός παιδιού, πρέπει πρώτα η επιμέλεια αυτή να έχει αφαιρεθεί με δικαστική απόφαση από τους γονείς του, εκτός αν αυτοί έχουν εκλείψει ή δεν είναι σε θέση να ασκήσουν το δικαίωμά τους.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα της δημοσιογράφου Νόνης Καραγιάννη, “το παιδί ήταν απο χθες στον 6ο όροφο της αντιτρομοκρατικής χωρίς να επιτρέπουν σε κανεναν να το δεί. Γιαγιά (μητέρα της Ρούπα) και αδελφή της πήγαν να το πάρουν. Δεν τους το έδωσαν. Το βράδυ το μετέφεραν σε θάλαμο στο Παίδων και βρίσκεται εκεί φρουρούμενο δεν επιτρέπεται να πλησιάσει κανείς. Απο την αντιτρομοκρατική διαρρέουν οτι “θα αποφασίσουν μέσα στις επόμενες ημέρες πού θα πάει το παιδί”. Αγραμματοσύνη απίστευτη. Το παιδί έχει γονείς απο τους οποίους δεν έχει αφαιρεθεί η επιμέλεια άρα ουδείς άλλος περαν αυτών αποφασίζει τι θα γίνει με το παιδί τους. Επίσης γιαγιά και θεία (συγγενείς δευτερου βαθμού) πάνε κι έρχονται για να το πάρουν. δεν τους το δίνουν. Όλο αυτό είναι απολύτως εκτός νομικού πλαισίου.Και επίσης για να αφαιρεθεί η επιμέλεια απο γονείς πρέπει να γίνει δικαστήριο για να αποφασίσει δε το κράτος πού θα πάει το παιδί πρέπει να υπάρχει αφαίρεση επιμέλειας και να μην υπάρχουν συγγενείς πρώτου βαθμού η κι αν υπάρχουν να μη θέλουν το παιδί”.
Όταν οι νόμοι παραβιάζονται
Ακόμα και ο Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας κ. Μπακογιάννης, της γνωστής πολιτικής οικογένειας Μητσοτάκη-Μπακογιάννη, πήρε μια πολύ καθαρή θέση σχετικά με την τύχη του 6χρονου:
«Όσο αξίζει η Ρούπα να είναι φυλακή, τόσο δικαιούται το παιδάκι της να βρεθεί τώρα στην αγκαλιά της γιαγιάς και της θείας του. Και αφήστε τους να συνεχίζουν να επικαλούνται τις αρχές της δημοκρατίας που οι ίδιοι αιματοκυλούν…»
Εκλεκτοί νομικοί ανέφεραν τις διατάξεις των νόμων για θέματα επιμέλειας των παιδιών, από τις οποίες προκύπτει ότι το παιδί έπρεπε να έχει δοθεί στις δύο γυναίκες συγγενείς του, χωρίς δεύτερη κουβέντα. Όμως, οι “αρχές” τελικά θα αποφασίσουν το αυτονόητο, αφού πρώτα έχουν ταλαιπωρήσει για μέρες ένα 6χρονο παιδί και αφού έχουν εκδικηθεί, όσο μπορούσαν, μ’ αυτόν τον βάρβαρο τρόπο, τους δύο γονείς που κατηγορούνται και βρίσκονται φυλακισμένοι.
Και όμως, πετάει…
Δυστυχώς, στους διαλόγους και τους αντιλόγους από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, βρέθηκαν άνθρωποι που, να δικαιολογήσουν αυτή την αντιδημοκρατική ενέργεια της κυβέρνησης, με το σκεπτικό, απ’ ότι φαίνεται, ότι “πετάει ο γάιδαρος”. Ότι λέει και κάνει η κυβέρνηση είναι σωστό, οπότε, καθένας και καθεμία που θέλει να την υπερασπίσει, δεν πτοείται ούτε όταν ρίχνει δακρυγόνα, ούτε όταν φυλακίζει μικρά παιδιά. Γιατί, όπως ξέρουμε όλες και όλοι, αν δεν υποστηρίξουμε την κυβέρνηση σ’ αυτό, σε τούτο και στο καθένα, θα έρθει ο Κούλης. Αυτό θέλετε; Με ένα τέτοιο πνεύμα κάποιες και κάποιοι υπεράσπισαν αυτή την αντιδημοκρατική ενέργεια, ενώ άλλες και άλλοι είπαν ότι θα αποφασίσει η Δικαιοσύνη σύντομα, δεν χρειάζεται πανικός. Και να κάτσει λίγες μέρες το παιδί υπό φρούρηση, δεν χάθηκε ο κόσμος. Κρίμα βέβαια, με τέτοιες νοοτροπίες, όποια κυβέρνηση και αν υπάρχει, δεν θα ελέγχεται και δεν θα πιέζεται όταν οδηγείται χωρίς φρένο στον κατήφορο.
Άλλες και άλλοι είπαν πιο “προχωρημένα” πράγματα. Τι θέλανε και έκαναν παιδί, αφού ασχολούνται με την τρομοκρατία; Αντίστοιχα έλεγαν σε εμάς τότε, την εποχή της δικτατορίας, αντίστοιχα και σε άλλους, την εποχή του εμφύλιου πολέμου και των μαύρων χρόνων που ακολούθησα. Αντίστοιχα έλεγαν και για τις σουφραζέτες κάποτε στην Αγγλία, που πλήρωναν βαρύτατο προσωπικό και οικογενειακό τίμημα για τον μεγάλο αγώνα που έδιναν.
Υπάρχουν πολλά άλλα παιδιά σε αντίστοιχη θέση
Δυστυχώς, το παιδί είναι κρατούμενο και φρουρούμενο στο Νοσοκομείο Παίδων, και κάθε άλλη ερμηνεία είναι απλή στρεψοδικία. Θυμόμαστε περίπου ενάμισυ μήνα πριν, στο Κέντρο Κράτησης αλλοδαπών γυναικών στο Ελληνικό, όπου σε τακτική επίσκεψη του Μωβ για να διαπιστώσουμε τι συμβαίνει, βρήκαμε μέσα μια αλλοδαπή, Αλβανίδα, που κρατείτο για απέλαση μετά από 15 χρόνια στην Ελλάδα, επειδή είχε λήξει η άδεια της, με 12χρονο αγόρι που είχε γεννηθεί στην Ελλάδα και πήγαινε στην 6η τάξη του σχολείου. Όταν ρωτήσαμε τους αστυνομικούς πώς μπορεί να κρατείται ένα 12χρονο παιδί, και μάλιστα αγόρι σε μια γυναικεία φυλακή, μας είπαν το αφοπλιστικό: το παιδί δεν κρατείται, είναι φιλοξενούμενο, κρατείται η μητέρα του. Μετά από τις άμεσες ενέργειές μας και την ανάδειξη του θέματος, η μητέρα και το παιδί αποφυλακίστηκαν μέσα σε δύο ημέρες. Βλ.https://tomov.gr/2016/10/25/1-20/
Ο μύθος δηλοί ότι πρέπει να έχουμε αντανακλαστικά για όλα τα παιδιά, στην προκειμένη περίπτωση, που φυλακίζονται ή “φιλοξενούνται”, όπως το 6χρονο αγόρι των Μαζιώτη-Ρούπα, γιατί οι παραβιάσεις των δικαιωμάτων είναι αμέτρητες, ιδιαίτερα εναντίον ανθρώπων που δεν έχουν κοινωνική δύναμη, δεν γνωρίζουν τους νόμους, δεν έχουν χρήματα για δικηγόρους και δεν έχουν πολλά απ’ όσα χρειάζεται να έχει κάθε άνθρωπος για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του.
Τέλος, αυτή η εισαγγελέας, που είναι και γυναίκα και αντί να έχει την ευαισθησία να δώσει το παιδί στη γιαγιά και τη θεία του, είχε, αντίθετα, την “ευαισθησία” να συνοδεύει το 6χρονο στη ΓΑΔΑ και στο Νοσοκομείο Παίδων, θα την τιμωρήσει κανείς για τη σοβαρή παράβαση καθήκοντος που έκανε; Την Εισαγγελία Αθηνών που δικαιολόγησε τα αδικαιολόγητα και το υπουργείο Δικαιοσύνης θα το τιμωρήσει κανένας, ή θα συνεχίζουν όλοι μαζί να παραβιάζουν δικαιώματα, νόμους και λογική;