Γράφει η Σ.Β.
Δεύτερο δικαστήριο μέσα σε δύο μήνες, που δεν αναγνώρισε την αυτοάμυνα σε μια γυναίκα που πλήγωσε βαριά τον κακοποιητή “σύντροφό” της, σε μια στιγμή που αυτός απειλούσε τη ζωή της, τον Αύγουστο του 2016. Το πρώτο ήταν της Π.Α., που καταδικάστηκε σε 15 χρόνια κάθειρξη στις 27 Σεπτεμβρίου.
Όπως αναφέρουμε στο δημοσίευμά μας από την πρώτη δικάσιμο, της 17ης Νοέμβρη, η γυναίκα αντέδρασε όταν απειλήθηκε η ζωή της, γυρίζοντας το μαχαίρι με το οποίο έκοβε πατάτες, χωρίς, δηλαδή να πάρει συνειδητά ένα μαχαίρι στα χέρια της για να τον χτυπήσει.
Δεδομένου ότι δεν αναγνωρίστηκε η αυτοάμυα, ήταν τουλάχιστον θετικό ότι το δικαστήριο μετέτρεψε την κατηγορία για ανθρωποκτονία σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, που ήταν αρχικά, στο κακούργημα της θανατηφόρας σωματικής βλάβης. Αναγνώρισε επίσης και κάποια ελαφρυντικά: Ότι μετά το χτύπημα προσπάθησε να τον σώσει, και κάλεσε το ασθενοφόρο. Επίσης, αναγνώρισε το ελαφρυντικό της ανάρμοστης συμπεριφοράς του θύματος, καθώς, όπως τόνισε ο εισαγγελέας Ιωάννης Κουτρής, «μπορεί να μην φτάνει τα όρια της άμυνας αλλά έγινε μετά από διαπληκτισμό».
Αντίθετα, δεν αναγνώρισε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου, αφού, σύμφωνα με τον εισαγγελέα Ιωάννη Κουτρή, «ουδόλως προέκυψε και πρέπει να απορριφθεί. Το γεγονός ότι ζει μακριά από το παιδί της εκατοντάδες χιλιόμετρα καταδεικνύει ότι ο βίος της δεν ήταν αυτός που έπρεπε». Ναι, ζει μακριά από το παιδί της γιατί είναι μετανάστρια, όπως αυτή η Ελληνίδα στη Γερμανία, που λέει “Μιλώ για τα παιδιά μου και ιδρώνω, έχω ένα χρόνο να τα δω και λιώνω…” (από το δίσκο του Μαρκόπουλου Μετανάστες, του 1974). Αλλά ο εισαγγελέας αυτός, φαίνεται ότι δεν άκουσε τίποτα για ξενιτιά.
Τούτων δοθέντων, η ποινή ήταν σχεδόν η ανώτερη προβλεόμενη γι’ αυτό το κακούργημα, 10 χρόνια και 6 μήνες για την οπλοχρησία, ενώ το αίτημα της υπεράσπισης ήταν τουλάχιστον να πέσει στα 10 χρόνια συνολικά, ώστε να έχει ευνοϊκότερες συνθήκες για αργότερα. Δυστυχώς επίσης, απορρίφθηκε το αίτημα για αναστολή έκτισης της ποινής μέχρι την έφεση, οπότε η γυναίκα γύρισε εκεί από όπου είχε έρθει: στη φυλακή.
Δεν έχει έλεος λοιπόν η δικαιοσύνη για όσες γυναίκες αντιστάθηκαν σε ακραίες συνθήκες απειλής. Σήμερα που είναι η 25η Νοέμβρη, η παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, μπορούμε να λέμε λόγια, αλλά οι πράξεις, ειδικά των δικαστηρίων, δείχνουν το αντίθετο.
Η αλληλεγγύη στο δικαστήριο ήταν μαζική, κάτι εξαιρετικά ελπιδοφόρο, αλλά δυστυχώς ούτε αυτό βοήθησε.
Με πληροφορίες από δημοσίευμα του Τάσου Θεοφίλου, στο OMNIA TV