Γράφει η Μ.Τ. – ανταπόκριση από τη δίκη
…και της αμερόληπτης Δικαιοσύνης
Στις 15 Μαρτίου 2018 πραγματοποιήθηκε στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αιγίου η δίκη του Μητροπολίτη Αιγιαλείας και Καλαβρύτων Αμβρόσιου για ρητορική μίσους και υποκίνηση σε βία σχετικά με άρθρο του στο προσωπικό του μπλοκ κατά των ομοφυλοφίλων και είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τη μαραθώνια διαδικασία των εννέα περίπου ωρών.
Η αθωωτική απόφαση έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων κατά της εισαγγελέως και της προέδρου, και δικαίως, όμως είναι μόνο οι δύο αυτοί παράγοντες υπεύθυνοι για την απονομή της δικαιοσύνης; αναρωτιέμαι. Οι υπόλοιποι παράγοντες της δίκης, και μάλιστα οι συνήγοροι, δεν έχουν καμία ευθύνη για τα λεγόμενά τους, δεν επηρεάζουν με τη στάση και τη συμπεριφορά τους; Σαφώς και επηρεάζουν, κατά την άποψή μου.
Το όλο κλίμα στην εν λόγω δίκη, τόσο εντός όσο και εκτός της αίθουσας, ήταν από την αρχή αρνητικό κατά των μηνυτών. Εννέα ατόμων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας που είχαν την τόλμη να υποβάλλουν μήνυση στον Μητροπολίτη Αμβρόσιο, ισχυρό ιεράρχη και παράγοντα της τοπικής συντηρητικής κοινωνίας. Άνθρωποι που διεκδίκησαν το δικαίωμά τους στην αξιοπρέπεια. Όμως αυτό το δικαίωμα αμφισβητήθηκε κατ’ εξακολούθηση από τους συνηγόρους της υπεράσπισης, και όχι μόνον αμφισβητήθηκε αλλά με τις ερωτήσεις τους κατέβαλλαν κάθε δυνατή προσπάθεια να τους λοιδορήσουν και να τους υποτιμήσουν, σε τέτοιο βαθμό που να δημιουργείται η εντύπωση ότι σε λίγο θα κάθονταν στο σκαμνί οι μηνυτές γιατί ήταν ομοφυλόφιλοι και όχι ο κατηγορούμενος για προτροπή σε βία με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο. Η υπεράσπιση διά του Γιώργου Παπαϊωάννου υπέβαλε στους μηνυτές απαράδεκτες ερωτήσεις με ιδιαίτερα προκλητικό, ειρωνικό και χλευαστικό ύφος του τύπου: «Αν σας πω δεσποινίς μου θα θιχτείτε;/Αισθάνεστε φυσιολογικός;/Το “αφήστε αυτά τα πούστικα” είναι κάτι που λέγεται στην κοινωνία;/ Δεν ξέρω εάν είναι κύριοι οι κυρίες οι ενάγοντες» και άλλα τέτοια συναφή. Κι ενώ θα περίμενε κανείς η πρόεδρος, μετά από αυτές τις επαναλαμβανόμενες απαράδεκτες ερωτήσεις -που καμία σχέση δεν είχαν με το περιεχόμενο της μήνυσης- σε κάθε έναν μηνυτή, να του αφαιρέσει οριστικά το λόγο, τον άφηνε να τα λέει και μετά τον επέπληττε (δήθεν). Και φυσικά ο κ. συνήγορος συνέχιζε ακάθεκτος.
Ήταν ολοφάνερο ότι οι μηνυτές έπρεπε με κάθε τρόπο να εξευτελιστούν, να θιγούν, να αποσυντονιστούν. Εκ παραλλήλου υποβάλλονταν από την υπεράσπιση ερωτήσεις επιλεκτικά πάνω σε μεμονωμένες φράσεις από το επίμαχο άρθρο τις οποίες η υπεράσπιση ζητούσε να ερμηνεύσουν οι μηνυτές, γιατί, σύμφωνα με τον έτερο των συνηγόρων Βασίλη Οπλαντζάκη (συνήγορο υπεράσπισης στη δίκη της Χρυσής Αυγής), όφειλαν να ξέρουν απέξω κι ανακατωτά το άρθρο αφού είχαν κάνει τη μήνυση, άρα να θυμούνται επακριβώς κάθε μεμονωμένη φράση (!). Όσο για τον τρίτο εκ των συνηγόρων Γιώργο Μπέσκο, πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Αιγίου, αυτός επέμενε να διαβάζει αποσπάσματα από τις Γραφές και τους καλούσε να πάρουν θέση. Βέβαια το επίδικο δεν ήταν τα κείμενα των Γραφών, και η πρόεδρος θα έπρεπε επίσης να είχε παρέμβει, όμως ου μην αλλά….. Στον τοίχο πίσω της κρεμόταν η γνωστή εικόνα του Χριστού, ενώ μπροστά της καθισμένος στο εδώλιο του κατηγορουμένου ήταν ο Μητροπολίτης, και στο βάθος το υπερπλήρες ακροατήριο από κληρικούς και ευσεβείς πολίτες. Όσο για τις αγορεύσεις της υπεράσπισης, μετά την απολογία του κατηγορουμένου, σε αντίθεση με την άριστη και εμπεριστατωμένη αγόρευση της πολιτικής αγωγής, ακούστηκαν απόψεις εξοργιστικά απαράδεκτες για ένα ευρωπαϊκό κράτος εν έτει 2018, όπως ότι «…δεν μπορούμε να εισάγουμε από την ΕΕ ό,τι μας σερβίρει (π.χ. στη Γερμανία η κτηνοβασία δεν τιμωρείται, θα την εισάγουμε κι εδώ;)». «Ο ουμανισμός και ο ανθρωπισμός δεν είναι για την Ελλάδα που έχει διαφορετικό τρόπο ζωής. Η ζωή στην Ελλάδα είναι θεοκεντρική και όχι ανθρωποκεντρική».(!!!!) «Είμαστε μια συντηρητική κοινωνία και δεν μπορεί αυτό (η ομοφυλοφιλία) να γίνει μόδα κι εμείς οι χριστιανοί ορθόδοξοι να φοβόμαστε» (;;;;). «Οι κανόνες του Θεού δεν μεταλλάσσονται!» συνοδευόμενες εκ μέρους του προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου με αποσπάσματα από την Καινή Διαθήκη. Κλείνοντας έτσι το μάτι στο χριστεπώνυμο ακροατήριο (κληρικούς, παρατρεχάμενους και τοπικούς παράγοντες) αλλά και στην έδρα.
Έτσι κι αλλιώς όμως εξαρχής η όλη διαδικασία είχε περιοριστεί από την εισαγγελέα και την πρόεδρο αποκλειστικά και μόνο στο εάν, μετά τη δημοσίευση του άρθρου, οι μηνυτές υπέστησαν έμπρακτα βλάβη στη ζωή, την τιμή και την υπόληψή τους, οι οποίες προσπάθησαν με τις ερωτήσεις τους να υποδείξουν ότι το κείμενο αφορούσε κατά βάση πολιτικούς και δεν υπήρχε καμία προτροπή σε βία σε βάρος των ομοφυλοφίλων. Η πρόεδρος διάβαζε επίσης μεμονωμένες περικοπές από το επίμαχο δημοσίευμα και καλούσε τους μηνυτές να απαντήσουν, καθορίζοντάς τους ακόμα και τον τρόπο με τον οποίο κατά τη γνώμη της έπρεπε να απαντούν. Τι κι αν διαμαρτυρόταν η δικηγόρος της πολιτικής αγωγής Κλειώ Παπαπαντολέων για τα τεκταινόμενα, τι κι αν επικαλείτο τη δικονομία, τι κι αν εξηγούσε ακριβώς το περιεχόμενο του αντιρατσιστικού νόμου – στο βρόντο. Πρόεδρος, εισαγγελέας και υπεράσπιση το δικό τους μοτίβο. Έπρεπε πάση θυσία να «αποδειχτεί» ότι το κείμενο του ιεράρχη αφορούσε τους πολιτικούς.
Μόνο που ίδιος στην απολογία του –που διήρκεσε πάνω από μισή ώρα- τους διέψευσε. Αφού ζήτησε συγνώμη κλαψουρίζοντας που σπαταλά το χρόνο της προέδρου, παραδέχτηκε απερίφραστα ότι ναι, το κείμενό του αφορά τους ομοφυλόφιλους και διάβασε σωρεία αποσπασμάτων από θρησκευτικά κείμενα για να αποδείξει ότι σύμφωνα με τις Γραφές η ομοφυλοφιλία είναι καταδικαστέα και ως εκ τούτου αμάρτημα και εκείνος ακολουθεί το λόγο του Θεού. Και στο τέλος πήρε φόρα και μίλησε για τοιούτους («έτσι τους λέγαμε παλιά»), και για ανώμαλους, «ο Θεός έφτιαξε τον άντρα και τη γυναίκα και όχι τους ανώμαλους». «Ο Θεός τους σιχαίνεται και τους αποστρέφεται. Όχι τιμή στους ανώμαλους», και έφερε σαν παράδειγμα τα Σόδομα και τα Γόμορρα. «Ό,τι κάνουν ας το κάνουν κρυφά».
Κι ενώ καταφερόταν λάβρος κατά της ομοφυλοφιλίας, τον ακούσαμε να λέει ότι δεν θα τον ενοχλούσε αν όλα γίνονταν κρυφά. Δηλαδή τι; Την εν κρυπτώ και παραβύστω ομοφυλοφιλία την απαλλάσσει της αμαρτίας; Περίεργα πράγματα… «Είναι προκλητικοί», είπε, «κι εγώ δεν θα καθίσω με σταυρωμένα χέρια», και γυρίζοντας προς το ακροατήριο έδειξε μια σειρά φωτογραφιών από το Pride. «Άντε να χαθούν! Αν είχα όπλο, και μπορούσα από τον νόμο, θα το χρησιμοποιούσα να τελειώνουμε»! «Η παρουσία των πολιτικών εκεί (στο Pride) είναι πρόβλημα πολιτικό», δήλωσε. Όσο για το «φτύστε τους», συνέχισε ότι δεν το θεωρεί προτροπή σε βία, απλώς περιφρόνηση και κατά περίπτωση καλό, και αφού στράφηκε στη δικηγόρο πολιτικής αγωγής, της είπε: «Φτου σου κοπέλα μου, είσαι κούκλα…. Είναι κακό;» Προφανώς με το «φτύστε τους» θα ήθελε να παρακινήσει τον αναγνώστες του άρθρου του να μην τους βασκάνουν, δεν εξηγείται αλλιώς. Κι όσοι κατάλαβαν άλλα, στο πυρ το εξώτερο.
Μίλησε επίσης και για τον ηθικό ξεπεσμό της σημερινής κοινωνίας, των πολιτικών αλλά και της Εκκλησίας. Είπε ότι δεν ασχολείται με την πολιτική αλλά είναι απέναντι σε όποιους δεν πιστεύουν στο λόγο του Θεού και καταφέρθηκε με οργή κατά των βουλευτών που ψήφισαν το σύμφωνο συμβίωσης (αυτό άλλωστε ήταν η ουσία της οργής του) και κυρίως κατά της κυβέρνησης («έχει κάνει έναν νόμο που οδηγεί στην ανηθικότητα. Ο νόμος αυτός παραβιάζει το λόγο του Θεού. Αυτοί περιφρονούν το Θεό που εγώ λατρεύω»).
Καταφέρθηκε επίσης και κατά της Ιεράς Συνόδου που δεν καταδίκασε το σύμφωνο συμβίωσης. Υπερασπίστηκε τον εαυτό του λέγοντας ότι δεν έχει διαπράξει κανένα απολύτως αδίκημα, και ότι «… κοινή συνείδηση του υγιούς και σωστού ανθρώπου είναι να προπηλακίζει τους ομοφυλόφιλους. Έχουμε προσπάθεια των gay να επιβάλλουν τα πάθη τους».
Έκανε επίσης επίθεση και στον καθηγητή Αλεβιζάτο ο οποίος είχε πει στην κατάθεσή του ότι το λεξιλόγιο του συγκεκριμένου άρθρου είναι λεξιλόγιο του Χίτλερ και των ναζί, λέγοντας ότι η τοποθέτησή του (του κ. Αλεβιζάτου) είναι περιφρονητική και «αν παρόμοια φρασεολογία χρησιμοποιούσαν οι ναζί, τότε μπράβο», υποστηρίζοντας ότι ο ίδιος έβγαλε στο άρθρο του τον πόνο της ψυχής του, εκφράζοντας το λόγο του Θεού (για μία ακόμα φορά). Και ολοκλήρωσε με πολλή αγάπη και χριστιανικά την απολογία του, λέγοντας ότι «την Κυριακή θα ακουστούν από άμβωνος και αναθεματισμοί. Το επιτρέπει άλλωστε η Εκκλησία, γιατί οι gay πρέπει να ζουν στην Κόλαση!» Στην Κόλαση, φανερά ή κρυφά, δεν μας το εξήγησε.
Και όμως η πρόταση της εισαγγελέως Αργυροπούλου Ελ. ήταν απαλλακτική και η απόφαση της προέδρου Σταμάτη Ξ. αθωωτική.
Τι να πει κανείς? Πραγματικά μένει ενεός μπροστά στην αμεροληψία της τυφλής δικαιοσύνης, η οποία στην προκειμένη περίπτωση, απ’ ό,τι φαίνεται, προέκυψε και κουφή.