Γράφει η Σίσσυ Βωβού
Έτσι απλά, την μαχαίρωσε μέχρι θανάτου. Τη γυναίκα “του”. Στο κέντρο φιλοξενίας ή “φιλοξενίας” προσφύγων του Λαυρίου.
Έχουν και οι πρόσφυγες το μερίδιό τους στη γυναικοκτονία, δεν έφταναν τα βάσανα της προσφυγιάς σ’ αυτή τη γυναίκα, κουρδικής ή συριακής καταγωγής απ’ ότι αναφέρεται σε δημοσιεύματα.
Πριν λίγες ημέρες δημοσιεύθηκε ότι μια Αφγανή την μαχαίρωσε συμπατριώτης της, για άγνωστους λόγους, και διακομίσθηκε σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο, στη Μυτιλήνη. Σε κάποιες ειδήσεις αναφέρθηκε ότι ήταν αρραβωνιαστικός της. Δεν μάθαμε αν η γυναίκα επέζησε ή αν κατέληξε, παρά το ότι ψάξαμε. Εξάλλου, τι σημασία έχει η ζωή μιας γυναίκας, προπαντός αν είναι προσφύγισσα;
Πριν ακόμα λίγες μέρες, μάθαμε ότι σύρια πρόσφυγας, 31 ετών, μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου από τον εν διστάσει σύζυγό της, στην Κύπρο. Ο οποίος είχε απομακρυνθεί με δικαστική εντολή, αλλά έβαλε σκάλα και μπήκε από το παράθυρο. Καταλογίζονται ευθύνες στο κράτος γιατί δεν την προστάτευσε επαρκώς. Είχε και επτά παιδιά.
Η πατριαρχία είναι παντού, σε ντόπιους και πρόσφυγες, και η ζωή των γυναικών, ανεξαρτήτως εθνικότητας και κοινωνικής κατάστασης, φθηνή και ασήμαντη. Δυστυχώς.
Πότε θα φθάσουμε να γίνει πράξη το σύνθημα του φεμινιστικού κινήματος ΚΑΜΙΑ ΛΙΓΟΤΕΡΗ;
