Γράφει η Κατερίνα Πράπα
Η γυναικοκτονία αποτελεί την πιο ακραία μορφή έμφυλης και σεξιστικής βίας. Αφορά δολοφονίες γυναικών και κοριτσιών με μοναδικό αίτιο το φύλο τους. Ο όρος γυναικοκτονία (femicide) έρχεται από παλιά, όταν το 1976 τον κατέγραψε η εγκληματολόγος και φεμινίστρια Νταϊάνα Ράσελ (Diana E. H. Russel), ορίζοντας έτσι το εγκληματολογικό και ανθρωπολογικό αυτό φαινόμενο. Είναι αναγκαίο να αναφερθεί, ότι κάθε μέρα σε όλο τον κόσμο καταγράφονται 137 σε μέσο όρο δολοφονίες γυναικών από πρώην η νύν συζύγους, συντρόφους ή κάποιο μέλος της οικογένειας.
Το φαινόμενο της γυναικοκτονίας έχει λάβει τρομακτικές διαστάσεις σε χώρες της Λατινικής Αμερικής και συγκεκριμένα στο Μεξικό, μια χώρα, όπου σύμφωνα με κυβερνητικά στοιχεία, 10 γυναίκες δολοφονούνται κάθε μέρα. Πρόκειται για ένα γεγονός που έχει οδηγήσει στην αγανάκτηση και οργή των γυναικών του Μεξικού ,αφού οι επιθέσεις που καταγράφονται είναι όλο και πιο βίαιες.
Εικόνα από διαμαρτυρία φεμινιστριών στο Μεξικό. Nos estan matando (μας σκοτώνουν)
Η Φρίντα Γκερέρο, είναι δημοσιογράφος και ακτιβίστρια στο Μεξικό, γνωστή για την ουσιαστική προσφορά της στην έρευνα των γυναικοκτονίων .Η ίδια έχει αναφέρει ότι η αναποτελεσματικότητα των αρχών καθώς και η έλλειψη μέτρων, την οδήγησαν στην έρευνα των δολοφονιών. Από το 2016 έχει ξεκινήσει να καταγράφει και να διερευνεί δολοφονίες γυναικών. Το « Lost Voices», είναι μια πρωτοβουλία με στόχο να ακουστούν οι φωνές και οι ιστορίες πίσω από τις εξαφανίσεις των γυναικών της χώρας. Η Φρίντα ως υποστηρίχτρια του έργου δήλωσε ότι στόχος είναι η ευαισθητοποίηση.
Θλιβερή πραγματικότητα:
«Στείλε μήνυμα μόλις φτάσεις σπίτι»
Ακόμα και σήμερα όταν επιστρέφουμε μόνες στο σπίτι αισθανόμαστε αυτό το σφίξιμο όταν ακούμε βήματα πίσω μας, ακόμα και σήμερα κρατάμε τα κλειδιά στο χέρι, ακόμα και σήμερα ακολουθούμε γοργό βήμα. Αυτή είναι η πραγματικότητα, να φοβάσαι για τα αυτονόητα. Αν κάτσεις και το σκεφτείς θα πιάσεις τον εαυτό σου αντιμέτωπο με ένα από τα παραπάνω περιστατικά.
Πως αντιμετωπίζεται ένα τέτοιο φαινόμενο λοιπόν;
Η απάντηση είναι αυτονόητη ή θα έπρεπε να είναι. Όχι δεν φταίει η γυναίκα που γυρίζει μόνη της το βράδυ στο σπίτι, όπως πολλοί υποστηρίζουν(victim blaming, φταίει το θύμα). Το πρόβλημα έγκειται στην κοινωνική αντίληψη και κουλτούρα περί «μάτσο άντρα» , στις έμφυλες και στερεοτυπικές αντιλήψεις που είναι ριζωμένες στα θεμέλια της κοινωνίας. Το ζήτημα των γυναικοκτονίων δεν αφορά ένα ζήτημα φεμινιστικού χαρακτήρα, όπως πολλοί μπορεί να σκεφτούν, αφορά τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Κρίνεται αναγκαία η αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου και η αναγνώριση του παγκοσμίως. Η ελλιπής ενημέρωση, το ανύπαρκτο νομικό πλαίσιο καθώς και η αδιαφορία των αρχών έχουν ως αποτέλεσμα την συνεχή συντήρηση των πατριαρχικών κοινωνιών. Η έμφυλη βία γεννιέται, συντηρείται και αναπαράγεται μέσα στην πατριαρχία. Η γυναικοκτονία δεν προέκυψε ξαφνικά, αποτελεί την κορυφή της πατριαρχικής πυραμίδας.
ΠΗΓΗ:
https://www.eluniversal.com.mx/nacion/recuperan-voces-de-mujeres-asesinadas
https://thesafiablog.com/femicideinternational
https://www.efsyn.gr/node/232053
Inspired by: yperoxes.gynaikes