Όχι άλλος πόλεμος – Όχι άλλοι εξοπλισμοί

Αντιπολεμικές κινητοποιήσεις αύριο Σάββατο 19/2/22, σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Στην Αθήνα το ραντεβού είναι στις 12 το μεσημέρι στο μετρό Ευαγγελισμός. ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ

Ανακοίνωση του Δ.Σ. του ΜΩΒ

Με τρόμο και οργή παρακολουθούμε τελευταία την ειδησεογραφία για την προετοιμασία ενός ακόμα πολέμου, στην Ανατολική Ευρώπη, με κέντρο την Ουκρανία. Τον πόλεμο αυτό προετοιμάζουν δύο μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις, η μια είναι το ΝΑΤΟ στο οποίο δυστυχώς και η Ελλάδα είναι μέλος, και η άλλη η Ρωσική Ομοσπονδία.

Οι δυνάμεις αυτές δεν πτοήθηκαν από τις καταστροφές σε πολλές χώρες κατά την τελευταία 20ετία για να μην πούμε πιο πίσω, από την καταστροφή του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Σερβίας και άλλων χωρών με μικρότερης έκτασης επιθέσεις και πολέμους. Ούτε βέβαια και από τις εξελίξεις στην Ουκρανία, που αποτελεί επίδικο των δύο μεγάλων μιλιταριστικών δυνάμεων με τα γεγονότα του 2014 και μετά, με πολλές χιλιάδες νεκρούς και νεκρές και εκατομμύρια εσωτερικά (υπολογίζονται σε 1,5 εκατομμύριο από την Ύπατη Αρμοστεία) και εξωτερικά (υπολογίζονται 1,5 εκατομμύριο) εκτοπισμένους πολίτες.

Και μάλιστα εδώ δεν ξεχνάμε ότι η Ουκρανία, μια μεγάλη και πολυπληθής χώρα, έχει τέσσερα πυρηνικά εργοστάσια με 15 αντιδραστήρες συνολικά, και βρισκόταν στην 7η θέση σε όλο τον κόσμο το 2016. Σε περίπτωση συγκρούσεων δεν γνωρίζουμε πόσα Τσέρνομπιλ, πόσα ατυχήματα ή “ατυχήματα” μπορεί να προκληθούν.

Η συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων βέβαια δεν είναι καινούρια, βλέπουμε όμως να αναπτύσσονται διαρκώς οι πολεμικοί εξοπλισμοί που απορροφούν πολλά κονδύλια από τους κρατικούς λογαριασμούς αντί να δίνονται για υγεία, παιδεία κι εργασία, και αποτελούν τεράστιο πρόβλημα καταστροφής του περιβάλλοντος.
Συγκεκριμένα το 2020 κατά το πρώτο έτος της πανδημίας, σύμφωνα με τα στοιχεία του αξιόπιστου Ινστιτούτου SIPRI (Stockholm International Peace Research Institute) οι πολεμικές δαπάνες διεθνώς αυξήθηκαν κατά 2.6 τοις εκατό σε σύγκριση με το 2019, φθάνοντας το αστρονομικό ποσόν των $1981 δισεκατομμυρίων. Τη μερίδα του λέοντος είχαν πέντε χώρες, οι οποίες συμμετέχουν κατά 62% στις παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες, και είναι οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Η δε μικρή Ελλάδα έχει από τις υψηλότερες αναλογικά στρατιωτικές δαπάνες, εδώ και δεκαετίες, και πρόσφατα μάλιστα “αναβαθμίστηκε” με την αγορά των αεροπλάνων Ραφάλ.

Είναι εύλογο λοιπόν γιατί “πρέπει” να ξεφυτρώνει μια ακόμα διαμάχη και ένας ακόμα πόλεμος κάθε λίγο, για την καταγραφή της ισχύος και την “χρησιμοποίηση” των φονικών, πανάκριβων και περιβαλλοντοκτόνων όπλων.

Oι γυναικείες και φεμινιστικές οργανώσεις διεθνώς έχουμε πρωτοστατήσει στον αγώνα εναντίον των πολέμων και υπέρ της ειρήνης, εδώ και περισσότερο από 100 χρόνια, εξισώνοντας την καθημερινή βία με αυτή του μιλιταρισμού και του των εξοπλισμών, διεκδικώντας τη μη βίαιη ειρηνιστική επιλογή ως πολιτική πράξη και προϋπόθεση για την απελευθέρωση των γυναικών και προωθώντας την κουλτούρα της «μη βίας», καθώς η μη βία αφορά τον φεμινισμό, αφού η γυναικεία πολιτική έχει εκφραστεί ως ξένη προς το νόμο του ισχυρότερου.

Δηλώνουμε ακόμα ότι η χώρα μας, ως μέλος του ΝΑΤΟ, προσφέρει τις “διευκολύνσεις” της Αλεξανδρούπολης (και όχι μόνο) σε λιμάνι και αεροδρόμιο, που βρίσκονται πιο κοντά στις απευκταίες αλλά δυστυχώς απειλούμενες συγκρούσεις. Ακόμα επισημαίνουμε ότι τη συνθήκη για την πλήρη κατάργηση των πυρηνικών όπλων, που υπογράφηκε στο πλαίσιο του ΟΗΕ το 2017 και την έχουν υπογράψει ήδη 50 χώρες, καμία χώρα του ΝΑΤΟ δεν έχει υπογράψει, την έχουν απορρίψει, στο πλαίσιο αυτό και η Ελλάδα. Μόνο το Βέλγιο δήλωσε “παρών” κατά την ψηφοφορία. Η συνθήκη αυτή τέθηκε σε ισχύ στις 22/1/21, όταν ο αριθμός των υπογραφών έφτασε τις 50, όπως απαιτείτο. Το ΝΑΤΟ έχει πλέον 30 κράτη μέλη, ενώ κατά την ίδρυσή του το 1949, είχε 12.

Το γυναικείο και φεμινιστικό κίνημα έχει αγωνιστεί για τη συμμετοχή γυναικών και γυναικείων οργανώσεων κατά τις ειρηνευτικές συνομιλίες, και έχει καταφέρει να ψηφιστεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας η Απόφαση resolution (S/RES/1325) για γυναίκες, ειρήνη και ασφάλεια, το 2000, εκτιμάται δε από οργανώσεις όπως η θεσμική UN WOMEN ότι όποτε συμμετέχουν γυναικείες οργανώσεις στις ειρηνευτικές συνομιλίες, έχει καταγραφεί 25% μεγαλύτερη πιθανότητα για επίλυση ή άμβλυνση των κρίσεων.

Σε συνεργασία με τις οργανώσεις Ουκρανών γυναικών και σε διεθνή συνεννόηση και δραστηριότητα, θα προχωρήσουμε στους αγώνες.

Καλούμε όλες τις γυναικείες και φεμινιστικές οργανώσεις και όλες τις οργανώσεις πολιτών, συνδικάτα, δήμους, κάθε κοινωνικό πρόσωπο, να αντισταθούμε στους πολεμικούς εξοπλισμούς και στο κλίμα σύγκρουσης και απειλής πολέμου που έχει καλλιεργηθεί σε όλο τον κόσμο.

Αθήνα, 17-2-22