Η φετινή 8η Μάρτη βρίσκει το γυναικείο κίνημα στη χώρα μας σε μεγάλο αναβρασμό. Πρωτίστως, αλλά όχι μόνο, επειδή η Κυβέρνηση αποφάσισε να φέρει στη βουλή νομοσχέδιο για την αναθεώρηση του οικογενειακού δικαίου, ανατρέποντας κατακτήσεις χρόνων του κινήματος, εν ονόματι δήθεν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ισότητας των φύλων.
Σε ποια ανθρώπινα δικαιώματα άραγε αναφέρεται, όταν παραβλέπει ότι τα παιδιά και οι γυναίκες θύματα ενδοοικογενειακής βίας θα πρέπει να αποδέχονται την επικοινωνία με τους κακοποιητές τους μέχρι να πάρει οριστική απόφαση το δικαστήριο ότι είναι κακοποιητές, δηλαδή σε 10 χρόνια το λιγότερο… ! Στο μεταξύ, οι μητέρες θα καταδικάζονται ως “δόλιες” και “αποξενώτριες”.
Για ποιο, δήθεν, ίσο καταμερισμό των πολλαπλών μη αμειβόμενων υποχρεώσεων στο σπίτι κόπτεται η κυβέρνηση, όταν η Ελλάδα έρχεται τελευταία στην Ευρώπη όσον αφορά το χρόνο που διαθέτουν οι σύζυγοι για τη φροντίδα της οικογένειας; Μήπως μετά το διαζύγιο και με το συγκεκριμένο Ν/Σ οι σύζυγοι θα… πεισθούν να συμμετέχουν στη φροντίδα του παιδιού; Και γιατί δεν το έκαναν πριν;
Ποιά ευαισθητοποίηση στα περιστατικά του me too στη χώρα μας; Περιστατικά που αφορούν την έκφραση κάθε μορφής σεξιστικής βίας ενάντια σε γυναίκες και παιδιά, κυρίως, όταν προωθείται ανερυθρίαστα και ξεδιάντροπα η βία με το σχέδιο νόμου;
Και σε αυτή την 8 Μάρτη, εκτός του παραπάνω κορυφαίου πλήγματος στα γυναικεία δικαιώματα, που προετοιμάζεται με το νομοσχέδιο, υπογραμμίζουμε:
♦ Τα περιστατικά της έμφυλης, σεξιστικής βίας κατακλύζουν καθημερινά την επικαιρότητα. Οι γυναίκες πλήττονται καθημερινά από την ανεργία και τη φτώχια.
♦ Η ανεργία τους, αυξάνεται λόγω πανδημίας δυσανάλογα με αυτή των ανδρών.
♦ Η κυβερνητική πατριαρχία στην Ελλάδα δείχνει τα δόντια της στις γυναικείες οργανώσεις και τα φεμινιστικά κινήματα, καταργώντας στην πράξη τη δυνατότητα έκφρασης του λόγου τους, είτε ακυρώνοντας τη Γενική Γραμματεία Ισότητας, είτε προ- τείνοντας το αντιδραστικό Ν/Σ, είτε μειώνοντας το ποσοστό εκπροσώπησης σε ψηφοδέλτια και οργανισμούς.
♦ Δεν υπάρχουν επαρκείς μηχανισμοί υποστήριξης και προστασίας των θυμάτων της σεξιστικής βίας με όλους τους τρόπους που αυτή εκφράζεται σε βάρος κυρίως γυναικών και παιδιών.
♦ Δεν υπάρχουν επαρκή καταφύγια για ολοκληρωμένη στήριξη των γυναικών που θέλουν να αποδεσμευθούν από κακοποι- ητικές ενδοοικογενειακές σχέσεις.
♦ Δεν υπάρχει σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία.
♦ Τα θύματα εξακολουθούν να ξαναβιώνουν την κακοποίησή τους στα δικαστήρια και στα αστυνομικά τμήματα.
♦ Δεν υπάρχει στήριξη στις μετανάστριες και προσφύγισσες που συχνά ζουν σε άθλιες συνθήκες που έχει επιτείνει η καραντίνα.
Και αυτή την 8 Μάρτη που οι έμφυλες ανισότητες, τα πατριαρχικά στερεότυπα και η σεξιστική βία θεριεύουν μέσα στην καραντίνα.
Αυτή την 8 Μάρτη οι γυναίκες, στην Ελλάδα και διεθνώς, θυμόμαστε, σηκωνόμαστε και συνεχίζουμε,
Αυτή την 8 Μάρτη υπάρχουν πολλοί λόγοι για να είμαστε δυνατές και παρούσες στην απεργία και στις εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα
ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ, ΕΔΩ, ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ!!!!
Η Επιτροπή για το Οικογενειακό Δίκαιο και τη Συναινετική Συνεπιμέλεια
Το νομικό μέρος
Η επιτροπή μας έχει παρακολουθήσει και αναλύσει όλα τα σχέδια που έχουν παρουσιαστεί στο δημόσιο διάλογο, εδώ και τέσσερις μήνες. Εδώ σχολιάζουμε συνοπτικά το τελικό σχέδιο που παρουσίασε την 24η Φεβρουαρίου ο Υπουργός Δικαιοσύνης στο Υπουργικό Συμβούλιο. Εισάγονται ή επαναλαμβάνονται ακραίες συντηρητικές ρυθμίσεις που στην πράξη θα εφαρμοστούν σε βάρος των παιδιών και των γυναικών.
Οι διατάξεις του προσκρούουν ευθέως σε διεθνείς συμβάσεις και αν τυχόν ψηφιστεί η Χώρα θα καταδικαστεί από τα διεθνή δικαστήρια.
Συγκεκριμένα, ο κακοποιητικός γονέας μόνο με αμετάκλητη απόφαση δικαστηρίου δεν ασκεί δικαιώματα επικοινωνίας και τη γονική μέριμνα, το οποίο πρακτικά σημαίνει 8-10 έτη κακοποίησης, Με δεδομένο ότι για να καταστεί αμετάκλητη απόφαση για κακοποίηση γυναίκας- παιδιού ή για βιασμό ανηλίκου, η ποινική διαδικασία διαρκεί 9-13 έτη, τυχόν υιοθέτηση τέτοια διάταξης θα οδηγήσει σε καταστάσεις όπου ο γονέας που εγκληματεί σε βάρος του τέκνου του θα συνεχίζει την εγκληματική του δραστηριότητα ανενόχλητος, αξιώνοντας «να μεριμνά» ή «να επι- κοινωνεί» με το τέκνο του, ενώ τα παιδιά, τα αθώα θύματα, θα εγκαταλείπονται αβοήθητα.
Το νομοσχέδιο όμως εισάγει αυθαιρέτως ως ελάχιστη επικοινωνία το 1/3 του χρόνου του παιδιού αφαιρώντας την υποχρέωση αξιολόγησης από τα αρμόδια δικαστικά όργανα, χωρίς να προκύπτει αν αφορά στον ελεύθερο ή στον πραγματικό χρόνο. Στην περίπτωση που αφορά στον πραγματικό χρόνο είναι άτοπο, καθώς πρόκειται για 8 ώρες την ημέρα. Είναι δε σαφές ότι η τόσο εκτεταμένη επικοινωνία θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση ή την κατάργηση των διατροφών των παιδιών, καθώς μιλάμε για μια κεκαλυμμένη εναλλασσόμενη κατοικία και υποχρεωτική συνεπιμέλεια. Εξάλλου, σύμφωνα πάντα με το σχέδιο νόμου, μόνο αναιτιολόγητη μη καταβολή της διατροφής θα ποινικοποιείται, γεγονός που θα διευκολύνει τη μη καταβολή της, ενώ είναι πλέον εξαιρετικά δύσκολη η διαδικασία της άσκησης του δικαιώματος διατροφής από τον οικονομικά ασθενέστερο γονέα για λογαριασμό του παιδιού.
Μια άλλη ακραία ρύθμιση του νομοσχεδίου αφορά στους παππούδες και τις γιαγιάδες, καθώς εισάγονται αυθαιρέτως υποχρεώσεις των γονέων έναντι αυτών τις οποίες συνδέει με λόγο αφαίρεσης της γονικής μέριμνας.
Το νομοσχέδιο αυτό εισάγει αόριστες και δυσαπόδεικτες έννοιες που στηρίζονται σε ανυπόστατα ψυχολογικά κριτήρια και καταστάσεις όπως “διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης, και πρόκληση διάρρηξης σχέσεων” τις οποίες τις καθιστά λόγους αφαίρεσης της γονικής μέριμνας.
Με άλλα λόγια, ενώ το νομοσχέδιο επιβάλλει την επικοινωνία του παιδιού με τους γονείς, στην πράξη προβλέπει την αυθαίρετη αφαίρεση της άσκησης της γονικής μέριμνας. Το αποτέλεσμα όμως της ρύθμισης καταλήγει σε αφαίρεση γονικής μέριμνας δηλαδή σε πλήρη και ολοκληρωτικό αποχωρισμό του παιδιού από τον άλλο γονέα.
Το γεγονός ότι το νομοσχέδιο απαιτεί τη συμφωνία των γονέων σε κεφαλαιώδη ζητήματα της γονικής μέριμνας όπως εκπαίδευση του παιδιού και υγεία όχι μόνο δεν επιλύει, αλλά εντείνει τις αντιδικίες των γονέων, καθώς είναι βέβαιο ότι τα ζητήματα αυτά θα αποτελούν πεδίο μάχης. Είναι σαφές ότι ο οικονομικά ασθενής θα υποχωρεί σε εκβιασμούς καθώς θα αδυνατεί να συνεχίσει τις ατέρμονες δίκες.
Ως ένα ακόμα καινοτόμο σημείο του νομοσχεδίου προβλέπονται τα ειδικά σεμινάρια των δικαστών προκειμένου να εφαρμόσουν πιστά τον νόμο που προωθείται από το Υπουργείο Δικαιοσύνης ενώ δεν προβλέπεται καμία μέριμνα για την ίδρυση οικογενειακών δικαστηρίων και την δημιουργία κατάλληλων διεπιστημονικά στελεχωμένων δομών.
Στο στόχαστρο η ισότητα των δύο φύλων
Στόχος η επιστροφή στην πατριαρχία