Γράφει η Σίσσυ Βωβού
Σε χθεσινό δημοσίευμά μας, δεν γνωρίζαμε και δεν αναφέραμε το όνομα της 62χρονης γυναίκας που πέθανε εν ώρα εργασίας. Σήμερα το αναφέρουμε, με το σεβασμό που της αξίζει, μαζί και την εργασιακή της σχέση, που ήταν “υπάλληλος ΙΔΑΧ από συμβασιούχος” με κάποια ακόμα στοιχεία και δημοσιεύματα που δείχνουν ότι ήταν θύμα υπερεκμετάλλευσης και δουλειάς σε ακατάλληλες συνθήκες.
Ανακοίνωση του Συνδικάτου ΟΤΑ Αττικής
Το ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΤΑ ΑΤΤΙΚΗΣ εκφράζει τα συλλυπητήρια του στην οικογένεια της συνάδελφου που κόπηκε το νήμα της ζωής της την ώρα που προετοιμαζόταν να ανέβει στο απορριμματοροφόρο ενώ είχε εκτελέσει τη βάρδια της το πρωί. Άλλο ένα θύμα έρχεται να προστεθεί στο μαύρο κατάλογο. Η συναδέλφισσα έπεσε θύμα της εντατικοποίησης, της δουλείας σε ακατάλληλες συνθήκες εργασίας.
Η συγκεκριμένη ήταν μητέρα τεσσάρων παιδιών (το ένα ΑΜΕΑ) , αγωνίστρια της ζωής, αντιπάλευε τις πολιτικές που της στερούσαν το δικαίωμα σε μια ζωή χωρίς εργασιακή ανασφάλεια.
Η Διοίκηση του Δήμου φέρει βαρύτατες ευθύνες καταρχήν γιατί έβαλε τη συνάδελφο να ξαναδουλέψει σε διάστημα μικρότερο των 24 ωρών. Όλο το προηγούμενο διάστημα επικαλούταν την ασφάλεια και τη υγεία των πολιτών και την ίδια στιγμή έγραφε στα παλιά της τα παπούτσια την ασφάλεια των εργαζομένων.
Συνάδελφοι η επίθεση της κυβέρνησης και της πλειοψηφίας των δημοτικών αρχών το επόμενο διάστημα θα ενταθεί ακόμα περισσότερο. Σκοπός και στόχος τους είναι η υλοποίηση της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και η ικανοποίηση των απαιτήσεων των εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου. Θέλουν να καταργήσουν ότι δικαιώματα και κατακτήσεις μας έχουν απομείνει προκειμένου να εξασφαλίσουν τη κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Ήδη έχουν αποφασίσει και μέχρι το τέλος του χρόνου θα πάνε στη κατάργηση των Βαρέων και Ανθυγιεινών. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε. Είναι γελασμένοι αν νομίζουν ότι εμείς θα πεθάνουμε στα σκαλοπάτια του απορριμματοφόρου.
Καλούμε όλους τους συναδέλφους να μην επιτρέψουν σε κανέναν να παίζει με την υγεία και την ασφάλεια μας. Η υγεία και η ασφάλεια μας αφορά όλους.
Το ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΤΑ ΑΤΤΙΚΗΣ εκφράζει για ακόμα μια φορά τα συλλυπητήρια στην οικογένεια της συναδέλφου.
Η ανακοίνωση του Δήμου Ζωγράφου, που δημοσιεύουμε εδώ, επιβεβαιώνει ότι η γυναίκα έκανε διπλοβάρδια.
«Η εξηνταδυάχρονη Ντανιέλλα Πρελορέντζου εργαζόταν ως οδοκαθαρίστρια στην υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου Ζωγράφου.
Μετά την αναστολή των κινητοποιήσεων της ΠΟΕ-ΟΤΑ, την Πέμπτη 29/06, η συγκεκριμένη υπάλληλος δούλεψε για πρώτη φορά την Παρασκευή 30/06, στις 6.30 π.μ μέχρι τις 9.30 π.μ συλλέγοντας τα σκουπίδια από τα καλαθάκια της λεωφόρου Παπάγου και η επόμενη βάρδια της ήταν τα ξημερώματα του Σαββάτου.
Στις 12.00 μ.μ, προσήλθε στην εργασία της. Πριν ξεκινήσει να δουλεύει αισθάνθηκε αδιαθεσία.
Αμέσως ειδοποιήθηκε το ΕΚΑΒ και έγινε η διακομιδή της στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός όπου και διαπιστώθηκε ο θάνατός της.
Στο πλευρό της βρίσκονταν συνεχώς η δήμαρχος και οι συνάδελφοι της.
Θα γίνει νεκροψία για να εξακριβωθούν τα ακριβή αίτια θανάτου.
Συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους της.
Η διοίκηση του Δήμου θα σταθεί στο πλευρό της οικογένειας».
Με την ανακοίνωση αυτή, ο δήμος και επίσημα παραδέχεται τη διπλοβάρδια, σε τέτοιες συνθήκες καύσωνα και τεράστιου όγκου σκουπιδιών που έπρεπε να μεταφέρουν οι υπάλληλοι, άντρες και γυναίκες.
Πολύ σημαντικό, υπάρχει κανονισμός στο υπουργείο Εργασίας για τις καιρικές συνθήκες με βάση τις οποίες δεν επιτρέπεται να εργάζονται άνθρωποι σε εξωτερικούς χώρους, όπως οικοδομές, οδοποιία, δημόσια καθαριότητα και άλλες. Και όμως, αυτή η γυναίκα κλήθηκε να δουλέψει διπλοβάρδια, φανταζόμαστε βέβαια ότι δεν ήταν η μόνη. Άρα, ναι, η καρδιά της την πρόδωσε, αναφέρεται, αλλά όλα δείχνουν ότι οι συνθήκες εργασίας οδήγησαν στην προδοσία αυτής της καρδιάς. Και αναρωτιόμαστε πώς είναι δυνατόν να δουλεύουν άνθρωποι σε βαρέα και ανθυγειεινά, ακόμα και εκτός καύσωνα, σε τέτοιες ηλικίες, αφού η ηλικία συνταξιοδότησης είναι τα 60 για Β.Α. Όντας μια φτωχή γυναίκα με μεγάλες απ’ ότι μαθαίνουμε υποχρεώσεις, θα μπορούσε να δουλεύει σε αυτή την ηλικία, όχι όμως σε αυτό το πόστο, ούτε σε τέτοιες καιρικές συνθήκες, ούτε σε διπλοβάρδια.
Και φυσικά τα σκουπίδια θα έπρεπε να μαζευτούν για να μην υπάρχει κίνδυνος για τη δημόσια υγεία, αλλά η απεργία αυτή δεν θα έπρεπε ποτέ να έχει γίνει, τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων στον πάτο του βαρελιού έπρεπε να ικανοποιούνται πρόθυμα. Και όμως, κάθε λίγα χρόνια οι εργαζόμενοι αυτοί οδηγούνται σε αγώνες και τα σκουπίδια σωρεύονται σε βουνά, γιατί θεωρούνται δεύτερης κατηγορίας και γι’ αυτούς και αυτές “λεφτά και συμβάσεις δεν υπάρχουν”. Η ευθύνη είναι πρώτα της κυβέρνησης και μετά του Δήμου Ζωγράφου.
Αποχαιρετούμε λοιπόν κι εμείς, δυστυχώς, άλλο ένα θύμα της υπερεκμετάλλευσης και της πατριαρχικής αναλγησίας.
