Επικίνδυνο περιστατικό για ενημέρωση και προφύλαξη

Δημοσιεύουμε μια σοβαρή καταγγελία που δεχθήκαμε για ενημέρωση και προφύλαξη
Την Παρασκευή 28/10, σε κεντρικό μπαρ της Αθήνας, κάποιος έριξε “κάτι” στο ποτήρι μου. Αυτό βέβαια κατάφερα να το συνειδητοποιήσω πολλές ώρες αργότερα, μετά από πολλή σκέψη και μιλώντας με φίλους και γιατρούς. Ό,τι μου συνέβη δεν έμοιαζε με τίποτα που έχω βιώσει και γι’αυτό συνέχιζα να το σκέφτομαι ξανά και ξανά μη μπορώντας να ηρεμήσω.

Το πρώτο στάδιο αυτής της διαδικασίας είναι κ αυτό που θυμήθηκα τελευταίο. Παράλογα έντονη σεξουαλική επιθυμία και αλλαγή στη διάθεσή μου, σε σημείο που οι σκέψεις δεν έβγαζαν νόημα. Ήθελα να κάνω πράγματα που ξέρω ότι κανονικά δεν θα ήθελα νιώθοντας κάπως σα μεθυσμένη, χωρίς να είμαι (είχα πιει μόνο δύο μπύρες), χωρίς να έχω αίσθηση φόβου, ντροπής, αίσθηση του χώρου και της κατάστασης που βρίσκομαι.

Ευτυχώς, και για τυχαίο λόγο, εκείνη τη στιγμή ήρθε και με πήρε από κει δικός μου άνθρωπος, αλλιώς ότι ακολούθησε θα είχε συμβεί είτε στο μαγαζί είτε στο δρόμο για το αμάξι μου το οποίο είχα αφήσει αρκετά μακριά. Το επόμενο στάδιο ήταν το άσχημο κομμάτι. Μετά από λίγη ώρα άρχισε να πονάει πάρα πολύ η κοιλιά μου. Πήγα προς την τουαλέτα και άρχισα να μη νιώθω το σώμα μου. Έπεσα κάτω και χτύπησα το κεφάλι μου στον τοίχο. Προσπαθούσα πάρα πολύ να πάω στην τουαλέτα και να βγάλω ότι είχα. Όταν τελείωσε αυτό, το σώμα μου είχε παραλύσει.

Ήμουν ξαπλωμένη και δεν μπορούσα να μιλήσω, πέρα από κάποιες συλλαβές, ούτε να κουνηθώ. Ένιωθα ότι ιδρώνω, κρυώνω και ζεσταίνομαι ταυτόχρονα, σα να μην είχα σώμα, φοβόμουν πολύ και είχα παραισθήσεις. Έπεσε πάρα πολύ η θερμοκρασία, οι παλμοί και η αναπνοή μου, μέχρι που έχασα τις αισθήσεις μου. Κάποια στιγμή με πήρε ο ύπνος. Και το πρωί που ξύπνησα ήμουν καλά. Ούτε χανγκοβερ, ούτε πόνος στην κοιλιά, ούτε ζαλάδα. Τίποτα. Αυτό μου φάνηκε ακόμα πιο παράξενο και έτσι άρχισα να το ψάχνω. Έτυχε να είμαι πολύ τυχερή μέσα σ όλο αυτό και να μη μείνω μόνη μου, να το περάσω αυτό σπίτι μου και να μη γυρίσω με τα πόδια στο αμάξι. Αυτό όμως, δε θα συνέβαινε κανονικά. Όλα τα υπόλοιπα βραδιά που έχω βγει με φίλες μου έχω γυρίσει μόνη μου σπίτι.

Ο λόγος που αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο, παρόλο που δε μου είναι καθόλου εύκολο, είναι γιατί όλο αυτό είναι κάτι που ποτέ μου δεν είχα σκεφτεί, ξεφεύγει από τις συνήθεις απειλές τις οποίες όλες ξέρουμε και με τις οποίες έχουμε μάθει να ζούμε. Να προσέχεις ποιός σε ακολουθεί στο δρόμο, στην τουαλέτα, μην σου μιλήσει, μη σε ακουμπήσει, μήπως χρειαστεί να τρέξεις, μήπως χρειαστεί να φωνάξεις, μήπως να πάρεις τηλέφωνο τη φίλη σου, να μιλήσεις σε κάποιο περαστικό, να μπεις σε μια πολυκατοικία. Εάν σου συμβεί αυτό είσαι εντελώς ανίσχυρη. Εντελώς.

Δεν μπορείς να κάνεις απολύτως τίποτα. Ούτε να μιλήσεις, ούτε να κουνηθείς. Το σώμα είναι νεκρό αλλά το μυαλό εξακολουθεί να λειτουργεί. Και είναι αυτή η παρανοϊκή συνειδητοποίηση, αυτή η άρρωστη πρόθεση κάποιου να σε αναισθητοποιήσει, να σε αδρανοποιήσει, να σε εκμηδενίσει για να σου κάνει τόσο μεγάλο κακό που με κάνει να θέλω να το πω αυτό, να μην το βάλω στην άκρη, να μην προσπαθήσω να το ξεχάσω.

Αν κάποια κοπέλα νιώσει κάτι από αυτα, η δει μια φίλη της ή μία άλλη κοπέλα να της συμβαίνει κάτι ασυνήθιστο ή περίεργο, μην την αφήσετε μόνη, μπορεί να χρειάζεται βοήθεια.

Φωτογραφία εξωφύλλου: Έργο τέχνης στο Vienna International Centre